Binnenland

Weer in de benen na harttransplantatie

Hij kon nauwelijks 20 meter meer lopen. Zo slecht was de conditie van Henk Bakker (57) uit Driebergen, voordat hij drieënhalf jaar geleden een harttransplantie onderging. „Zo’n operatie stempelt de rest van je leven.”

Binnenlandredactie
23 June 2009 11:37Gewijzigd op 14 November 2020 08:11
Henk Bakker: Zo'n operatie stempelt de rest van je leven. Foto RD
Henk Bakker: Zo'n operatie stempelt de rest van je leven. Foto RD

Het is dinsdag precies 25 jaar geleden dat de eerste Nederlander in eigen land een ander hart kreeg. De eerste harttransplantie ter wereld werd in 1967 verricht in Zuid-Afrika.Zelf krijgt Bakker rond zijn vijftigste hartproblemen. „Ik had veel last van hartritmestoornissen. Dat was levensbedreigend. Zodoende kwam ik in aanmerking voor een icd, een apparaatje dat een hevige elektrische schok aan het hart kan geven bij een hartritmestoornis. Dat ding ging zo frequent af dat het eigenlijk niet meer te doen was. Ik leefde permanent in angst. Mijn conditie verslechterde in rap tempo, zodat ik geen 20 meter meer kon lopen. Ik lag vaak in bed.”

De situatie wordt onhoudbaar, zodat Bakker in het ziekenhuis moet blijven. „De cardioloog was heel duidelijk: of ik zou snel een ander hart moeten krijgen, of ik zou het niet overleven. Ik werd boven aan de wachtlijst gezet.”

Voor Bakker, zijn vrouw en drie kinderen breken spannende tijden aan. Zou er op tijd een ander en geschikt hart van een overleden orgaandonor komen? „Ik zal nooit het moment meer vergeten dat de arts na zes maanden mijn ziekenhuiskamer inkwam en zei: Er is een hart voor jou beschikbaar.”

Binnen een paar uur belandt de patiënt op de operatietafel. Alles gaat goed. „Ik ken mensen die twee keer op die tafel belandden, maar het hart niet geschikt bleek. Dat is vreselijk.”

Na ruim twee weken mag Bakker weer naar huis. Inmiddels is hij in zijn eigen bedrijf weer aan de slag en voelt hij zich gezond. Wie de donor is of wie diens nabestaanden zijn, mag de inwoner van Driebergen nooit weten. „Ik besef dat verdriet en geluk dicht bij elkaar liggen.”

Wel heeft Bakker een dankbrief aan de nabestaanden geschreven. Die is via Eurotransplant bezorgd, de organisatie die uitwisseling van organen regelt. „In die brief mocht ik ook niet vertellen wie ik zelf ben.”

Inmiddels is Bakker voorzitter van Harten Twee, een belangenorganisatie voor iedereen die een hart- of longtransplantatie heeft ondergaan of daarvoor in aanmerking komt. Bakker pleit voor het donorsysteem dat iedereen in principe orgaandonor is, tenzij hij bezwaar heeft aangetekend. „Er bestaan veel wilde verhalen over het donorschap. Wel heb ik begrip voor mensen die vanuit hun godsdienstige achtergrond daar moeite mee hebben, maar ik hoop dat iedereen beseft dat je er het leven van anderen mee kunt redden.”

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer