„Achter abortus schuilt vaak wereld van leed”
Hoe komt het dat veel mensen niet zien hoeveel leed abortus kan veroorzaken? Het antwoord van Astrid Mechielsen, verbonden aan de antiabortusbeweging Schreeuw om Leven, is helder: „Veel vrouwen spreken er niet over. De schande en schaamte zijn te groot.”
Mechielsen voerde donderdagavond het woord op verzoek van de jongerenbeweging van de Nederlandse Patiënten Vereniging (NPV) Way of Life, die gisteren een thema-avond over abortus organiseerde.In Nederland worden jaarlijks meer dan 30.000 abortussen gepleegd, waarvan 4000 bij vrouwen uit het buitenland.
De verhalen achter de cijfers zijn schrijnend, aldus directeur J. J. van Veelen van de VBOK (Vereniging ter Bescherming van het Ongeboren Kind). „De meeste vrouwen overwegen zo’n ingreep echt niet zomaar. Er gaat vaak een wereld van leed achter schuil. Vaak is het probleem niet eens zozeer de zwangerschap als wel de omstandigheden, zoals gebrek aan levensperspectief, relationele problemen of geen zicht op huisvesting. Wij proberen iets aan die problemen te doen, zodat vrouwen de ruimte krijgen om rustig na te denken.”
„Veel vrouwen komen er helaas pas na een abortus achter hoe ze gehecht waren aan hun kindje”, zegt Astrid Mechielsen, die in 1995 zelf een abortus onderging. „De schade en schande die ik daardoor voelde, maakten mijn leven ondraaglijk. Ik overwoog er een eind aan te maken, maar God greep mij vast en liet mij niet meer los. Ik ga voor Hem, en jij?”
Een van de aanwezige meiden vraagt Mechielsen hoe het kan dat abortusartsen dag in, dag uit hun werk kunnen doen. Mechielsen: „Je moet weten dat er in deze wereld ook mensen zijn die tegenover Jezus staan. Ik wil niet zeggen dat alle abortusartsen daartoe behoren. Ik veroordeel ze niet, ik zegen ze. Veel abortusartsen doen hun werk in de diepe overtuiging dat ze hulp verlenen. Wij weten dat het niet zo is.”