Dat heeft de Raad van State woensdag in een uitspraak bepaald.De Raad vindt het aanvaardbaar dat de mosselvissers, verenigd in het productschap voor de mosselsector (PO-mosselen), zelf bepalen hoe het mosselzaadquotum onder de vissers wordt verdeeld.

De minister van Landbouw, Natuurbeheer en Voedselkwaliteit (LNV) stelt alleen het totale op te vissen quotum vast. De PO-mosselen verdeelt de quota op basis van de historische vangsthoeveelheden. Aan de hand van een gemiddelde vangst van mosselzaad over een periode van 30 jaar krijgen de ongeveer 60 bedrijven hun vangstquota toegewezen.

Praet vindt dat niet eerlijk omdat zijn bedrijf de afgelopen 30 jaar veel last heeft gehad van de Oosterscheldewerken. Daardoor kon hij naar eigen zeggen veel minder mosselzaad op zijn kweekpercelen uitzetten dan tegenwoordig.

De mosselkweker uit Zierikzee krijgt 1,5 procent van het totale, vastgestelde mosselzaadquotum. Praet vindt dat hij op basis van de oppervlakte van zijn percelen en de kwaliteit van de mosselen die hij oogst minimaal recht heeft op 2,2 procent van het quotum.

De Raad vindt de huidige verdeelsleutel evenwel aanvaardbaar en wijst de claim van Praet van de hand.

Praet kreeg in 2004 een natuurbeschermingswetvergunning voor het opvissen van mosselzaad en halfwasmosselen in de Waddenzee. In die jaren werd er flink gesteggeld tussen de mosselkwekers, het ministerie van LNV en de natuurorganisaties over het winnen van mosselzaad in de Waddenzee.

Vorig jaar oktober sloten de strijdende partijen een convenant waarbij is afgesproken dat de vissers duurzaam op mosselzaad en halfwas mosselen gaan vissen. De vissers en kwekers zullen binnen enkele jaren overschakelen op vangstinstallaties die niet langer over de bodem schrapen. Daarmee was de belangrijkste angel uit het conflict tussen mosselzaadvissers en natuurorganisaties getrokken.