Fotografen verdringen zich om hem heen, verslaggevers van kranten als de Tagesspiegel en de Berliner Zeitung volgen de eerste migrantenburgemeester van een grote Europese stad op de voet. Eerder op de dag heeft hij een gesprek gehad met de Duitse minister van Binnenlandse Zaken, Wolfgang Schäuble. Allen willen zijn mening horen over de integratie.Aboutalebs grootste fan is misschien wel de flamboyante burgemeester van de Berlijnse deelgemeente Neukölln, Heinz Buschkowsky. Hij leidt zijn Rotterdamse collega ’s middags rond door zijn wijk. Die kampt met dezelfde problemen als grote delen van Rotterdam: weinig integratie, veel armoede. Van tevoren heeft Buschkowsky de pers al toevertrouwd dat Aboutaleb ’een van de interessantste lokale politici’ in Europa is.

„Wij Neuköllner hebben veel inspiratie geput uit Nederland", vertelt Buschkowsky bij de ontvangst op het stadhuis. „Boven veel van onze projecten hangt de geest van Rotterdam". Buschkowsky toonde zich vorig jaar na een bezoek aan de Maasstad lyrisch over de stevige Rotterdamse aanpak. Zijn pleidooi daarvoor zorgde, zegt hij vandaag, „voor een politieke aardbeving in Berlijn".

Aboutaleb blijft rustig onder alle lof. Op de vrolijk gekleurde Rütli–campus, een Neuköllns prestigeproject rond een zwarte school waar de situatie door leraren in 2006 nog onhoudbaar werd genoemd, trapt hij een balletje met twee meisjes. Daarna laat hij zich breed glimlachend fotograferen op een grote, door de leerlingen geknutselde zetel in de vorm van een indianentooi. Verderop klinkt een piano. Te midden van de vrolijke herrie proberen twee allochtone jongetjes hun huiswerk te maken: staartdelingen. Aboutaleb kijkt goedkeurend over hun schouders mee. „Barack Obama was ooit zoals een van de kinderen die daar spelen", zegt hij even later in de aula van de campus. „Met scholen als deze kun je ruwe diamanten slijpen".

De vergelijking tussen Obama en hemzelf vindt hij overigens onbescheiden, laat Aboutaleb na afloop weten. „Obama en ik hebben een paar dingen gemeen. We hebben wortels in Afrika, zijn allebei rolmodellen en bekleden beide een positie waar niemand zich tien jaar geleden iets bij had kunnen voorstellen". Dus toch Obama–aspiraties? Aboutaleb schudt lachend zijn hoofd. „Nee hoor, want bij die paar overeenkomsten houdt elke vergelijking op".