Politie ”Dienstbaar en waakzaam” bij top Den Haag
Hoe ver kun je komen in een stad die deels tot een vesting is gebombardeerd? Niet erg ver. ”Dienstbaar en waakzaam”, staat er op de tientallen politiewagens in Den Haag. Dinsdag zijn de agenten in de eerste plaats waakzaam.
Direct bij het station is het al raak. Een deels geblindeerde, zwarte auto met een kordon politiemotoren rijdt gehaast voorbij. Het is ongetwijfeld een van de delegaties van de 72 uitgenodigde landen, op weg naar het World Forum om gezamenlijk de schouders onder de misère in Afghanistan te zetten. Oezbekistan is het in elk geval niet – dat is het enige land dat niet op de uitnodiging van minister Verhagen is ingegaan.Maar ook zonder Oezbekistan is het vandaag druk genoeg in de Hofstad. Politiewagens rijden af en aan. Dikke Mercedessen volgen in veel gevallen.
Het is niet gemakkelijk om zonder officiële accreditatie dichtbij te komen. Zelfs een perskaart van de politie, normaal een garantie voor vele voorrechten, helpt daar vanochtend niet bij. De eerste horde, de straten rondom het World Forum die met slagbomen zijn afgezet, is met wat moeite nog wel te nemen. Maar de tweede horde, de strengbeveiligde rode zone rond het World Forum, is hermetisch afgesloten.
De slagbomen daar gaan alleen open voor de vele politiewagens, die al dan niet met gillende sirenes en volgepakt met in gele hesjes gestoken agenten, aan komen rijden. Ze vinden het zichtbaar leuk, die agenten, al zullen ze dat natuurlijk niet snel toegeven.
Gelukkig heeft iedere stad z’n sluiproutes, en Den Haag is daar geen uitzondering op. Eens even de tuin proberen tussen het Omniversum en het Gemeentemuseum, aan de rand van de afgesloten gebied. Daar loopt een weggetje naar het Bel Air-hotel, dat in de verboden zone ligt en de afgelopen nacht ongetwijfeld heel wat hoogwaardigheidsbekleders heeft gehuisvest. Maar natuurlijk is de beveiliging ook dat weggetje niet vergeten. Het pad is met manshoge hekken stevig gebarricadeerd.
In de tuin loopt R. Bannink, die aan de Stadhouderslaan tegenover het Omniversum woont. „Ik denk, wie weet kan je als voetganger toch nog een stapje verder komen”, verklaart hij zijn aanwezigheid. „Maar het is wel logisch dat het niet lukt. De beveiliging moet gewoon op orde zijn.”
Problematisch vindt Bannink ze niet, al die voorzorgsmaatregelen. „We hebben een keurige brief gehad van de burgemeester en ach, zo’n top moet toch ergens plaatsvinden?”
Zo redeneren veel mensen. Helemaal aan de andere kant van het afgesloten gebied, bij de Eisenhowerlaan, staat mevrouw Abbink. „Dat gemiezemuis over slechte bereikbaarheid, waar slaat dat nou op”, fulmineert ze. „Wat heb je dan over voor een ander? Ik ben graag een dag minder goed bereikbaar als Afghanistan daarmee is geholpen. Stel dat deze top eraan bijdraagt dat er vrede komt, dat zou toch geweldig zijn?”
Ze wordt overstemd door een stoet auto’s, vergezeld door politiemotoren. Hun blauwe lichten flitsen. Het is de Duitse delegatie. „Ik voel me wel veilig met zoveel politie”, zegt omwonende J. de Zoete, die het niet kan laten om even bij de afzetting te komen kijken. „Wanneer maak je nu zoiets mee?”
Bekende personen heeft De Zoete nog niet herkend in de auto’s. „Ze gaan zo snel, en de ramen zijn zo donker.” Dan houdt ze op met praten. Geconcentreerd kijkt ze naar de volgende stoet die snel dichterbij komt. Het is de delegatie van Azerbeidzjan, voor de verandering niet in een zwarte, maar in een grijze Mercedes. Maar wél met evenveel politiemotoren.
Bij het World Forum staat welgeteld één demonstrant, de geachte heer K. Pitalist. Schreeuwend met bordjes probeert hij de langsrijdende delegatieleden ervan te doordringen dat de oorlog in Afghanistan nooit tot vrede zal leiden, alleen maar tot meer terrorisme. „En natuurlijk tot meer inkomsten, he? Eerst alles plat bombarderen en dan jezelf aanbieden voor wederopbouw, dat doet de heer Balkenende.”
Even verderop, achter een benzinestation, staan een stuk of vijf busjes klaar van de Mobiele Eenheid. Op een andere hoek staan zes paarden van de politie te wachten, klaar om bij het minste of geringste in te grijpen.
Maar actie blijft uit vanochtend. Als rond 11.00 uur ook de Belgische delegatie geroutineerd langs de slagbomen zoeft, houden de ruiters het voor gezien. De heren en dames delegatieleden zijn veilig binnen. Daar kan zelfs de eenzame demonstrant K. Pitalist niets aan veranderen.