De aanklager had 240 uur taakstraf geëist wegens dood door schuld en het in hulpeloze toestand achterlaten van een 47–jarige gedetineerde in een isoleercel. Deze man overleed aan een verdraaiing van de dunne darm. Hij had herhaaldelijk gevraagd om een dokter, maar medische verzorging werd hem onthouden.De directeur heeft volgens de rechtbank wel onvoorzichtig en nalatig gehandeld maar niet in die mate dat het strafrechtelijke vervolging rechtvaardigde. De gedetineerde had gedreigd zijn polsen door te snijden als hij geen hulp kreeg. De directeur wist dit maar vroeg hierover in een gesprek met de gedetineerde niet door. Ook vroeg hij de man niet of hij een dokter wenste te zien.

„U heeft door uw handelwijze onvoldoende toegang tot de medische zorg verschaft", aldus de voorzitter van de rechtbank. De directeur had bij afwezigheid van de medische dienst de huisartsenpost moeten inschakelen of moeten informeren.

Op de zitting bleek dat de gedetineerde onder cameratoezicht stond, maar dat niemand de monitor bekeek. Hieruit blijkt volgens de rechtbank dat er nog wel wat schort aan de procedures in de gevangenis. Toch had de directeur er van uit mogen gaan dat de dienstdoende medewerkers op de hoogte waren gesteld van het cameratoezicht.

Volgens advocaat Willem Anker had het openbaar ministerie (OM) beter moeten beseffen dat strafrechtelijke vervolging een laatste middel is. „Dit is geen zaak voor het strafrecht. De arm van justitie is te lang gebleken. Het OM had terughoudender moeten zijn". De advocaat oogde opgelucht. „Wat ons betreft zetten we hier een streep onder en kan Van R. gewoon weer aan het werk".

Het OM gaat de uitspraak bestuderen, aldus persofficier Ronald van Vuure. „Bij ons ligt de grens om iemand te vervolgen klaarblijkelijk lager dan bij de rechters". Het OM besluit later of het in hoger beroep gaat.