Zo klikten twee fotografen er gretig op los toen hij na de Russische aanval met een clusterbom het dode lichaam van zijn collega Stan Storimans in een auto wilde leggen. „Ik vraag of ze me willen helpen. Ze geven geen krimp en verschuilen zich achter hun toestel. De verslaggever schreeuwt dat ze hun foto’s hebben en dat het tijd is te vertrekken.”Verslaggevers gaan Akkermans achterna als hij met Storimans naar Tblisi rijdt. „Ik schrik op als naast ons een zwarte Mercedes opduikt. Een televisiecamera zoekt door het zijraampje opzichtig naar zijn doel. Hij heeft beet want ik krijg mijn raampje niet dicht.”

Ook in het militaire ziekenhuis volgen verslaggevers Akkermans. „Een man in een witte jas vraagt bezorgd naar mijn been. Voor het eerst merk ik dat ik word gefilmd. Bloed op mijn kleren; zoom in, zoom uit op mijn been.”

Westerse media nemen de beelden af omdat er op de foto’s ook westerse slachtoffers te zien zijn. „Daar kan ik nog inkomen. Maar de foto van Stan op mijn schoot hoort niet één dag na zijn overlijden op de deurmat van de familie Storimans te liggen.”

Minister Verhagen (Buitenlandse Zaken) was donderdag, precies zes maanden na de dood van Storimans, op het Stalinplein in de Georgische stad Gori. Ambassadeur Elderenbosch wees de krater aan waar de clusterbom viel die Storimans raakte.