In het dorpje op West-Java, dat nu Balongsari heet, werden in 1947 enkele honderden mannen gedood door Nederlandse militairen. Nederland stuurde na aandringen van de Tweede Kamer deze week voor het eerst de ambassadeur naar de herdenking van het bloedbad.„Als het zo moet en niet van harte gaat, blijf dan alsjeblieft thuis”, zei Pondaag dinsdag. Er ontstond onduidelijkheid over de vraag of ambassadeur Van Dam het had over de langverwachte „excuses” of dat hij toch alleen de al eerder geuite woorden van „spijt” bedoelde. Pondaag is boos omdat Van Dam gezegd zou hebben dat voor hem „excuses” en „spijt” hetzelfde zijn. Ook zou gezegd zijn dat Nederland eerder al excuses had aangeboden. „Een leugen”, Nederland heeft nooit zijn excuses aangeboden, benadrukte een van de aanwezigen tegenover Pondaag.

Volgens de voorzitter van het Comité Ereschulden kregen negen Indonesische weduwen en een overlevende een tasje met een envelop die ze met trillende handen openmaakten, om daarna te ontdekken dat daar 80.000 roepia (5,71 euro) in zat. „Een belachelijke toestand. Beschamend, dat geef je als fooi aan een taxichauffeur.” Hij kondigde aan uit protest dat bedrag tien keer terug te storten naar de ambassade.

De Nederlandse ambassadeur, die voor het eerst de herdenking van het bloedbad bijwoonde, mocht geen excuses uitspreken namens de Nederlandse regering. Hij moest zich houden aan de al eerder door voormalig minister Bot van Buitenlandse Zaken uitgesproken woorden. Die stelde in 2005 te betreuren dat Nederland tijdens de Indonesische onafhankelijkheid „aan de verkeerde kant van de geschiedenis is gaan staan.”