Het belangrijkste doel van de tekst is het afgrenzen van de macht van overheden ten opzichte van burgers, aldus Flinterman. Daarnaast voelen slachtoffers van mensenrechtenschendingen zich gesteund door mensen die voor hen opkomen, ook al hebben inspanningen van mensenrechtenactivisten niet direct effect.Een ander gevolg van de verklaring is dat daders van mensenrechtenschendingen niet meer weg komen met een ’Ich habe es nicht gewusst’. Ook de internationale gemeenschap kan zich niet meer achter het excuus verschuilen dat ’ze het niet wist’, aldus Flinterman. Allerlei organisaties en VN-commissies volgen de mensenrechtensituatie wereldwijd nauwgezet en spreken regeringen aan op misstanden.

Dat het effect daarvan wel even op zich kan laten wachten, geeft Flinterman toe. Daarom is het volgens de hoogleraar van belang voortdurend druk te blijven uitoefenen op regeringen, vanuit allerlei organisaties en de internationale gemeenschap.

„Maar ook al zijn de mensenrechten goed, zoals bijvoorbeeld in Nederland, dan nog mag je niet achteroverleunen". In de praktijk krijgen Nederlandse vrouwen lang niet altijd gelijke betaling voor gelijke arbeid, stelt Flinterman, die lid is van een comite dat toeziet op de naleving van het VN-Vrouwenverdrag.

De hoogleraar zegt nooit moedeloos te worden van de constante strijd tegen allerlei misstanden. Als stimulerend voorbeeld geeft hij een Uruguayaanse vluchteling die hij jaren geleden leerde kennen in Londen. Onlangs kwam Flinterman hem weer tegen, maar dit keer was de man VN-ambassadeur voor Uruguay, waar de militaire dictatuur inmiddels verleden tijd is mede door druk van de internationale gemeenschap. „Dat is een klein voorbeeld, maar wel fantastisch".