In 1985 veroordeelde het gerechtshof in Amsterdam Van Leeuwerden tot twaalf jaar cel wegens de moord op de 72-jarige Dorothea van Wylick in haar woning in Amsterdam.

Van Leeuwerden verpleegde de ziekelijke, aan alcohol verslaafde weduwe. Ondanks zijn homoseksuele geaardheid trouwde hij in 1983 met de bejaarde vrouw. Een paar maanden later was zij dood. Het hof in Amsterdam oordeelde dat Van Leeuwerden een financieel motief had voor de moord. De veroordeelde heeft altijd ontkend.

Van Leeuwerden zat acht jaar van zijn straf uit. In 1991 werd hem gratie verleend. Ondanks twijfel van diverse deskundigen verwierp de Hoge Raad vier eerdere verzoeken tot herziening van de zaak.

Volgens Knoops stoelt de veroordeling voor een belangrijk deel op een verklaring van de beroemde patholoog-anatoom J. Zeldenrust (overleden in 1990). Die verklaarde voor het Amsterdamse hof dat de weduwe vermoedelijk was overleden als gevolg van een giftige combinatie van alcohol en medicijnen.

Zeldenrust baseerde zich op een telefonische rapportage van een toxicoloog. Volgens Knoops heeft de destijds hardhorende Zeldenrust de toxicoloog volledig verkeerd verstaan - deze meldde juist dat de combinatie alcohol en medicijnen níet de doodsoorzaak konden zijn.

Ook beschikte Zeldenrust niet over het zeer relevante medisch dossier van de weduwe. De patholoog had deze stukken opgevraagd, maar nooit van justitie gekregen, aldus Knoops. Het slachtoffer leed aan het syndroom van Conn, dat de kans op overlijden aan een hartstilstand vergroot.

De Hoge Raad zal nu moeten beoordelen of de nieuw aangedragen feiten een herziening rechtvaardigen. Knoops verwacht daar volgend voorjaar een uitspraak over.