De actie stond onder leiding van het Komitee Kruisraketten Nee. Het KNN bestond uit onder andere het Interkerkelijk Vredesberaad (IKV), de vakbond FNV, Pax Christi, de actiegroep Stop de Neutronenbom en de politieke partijen PvdA, D66, CPN, PPR en PSP. Voorzitter van het KNN was Sienie Strikwerda.Aanleiding voor de massale demonstratie was het besluit van de NAVO, op 12 december 1979, om 572 Amerikaanse middellangeafstandsraketten met kernlading in Europa te plaatsen. Daarvan zouden er 48 op de Nederlandse vliegbasis Woensdrecht moeten komen. De NAVO wilde de overige raketten plaatsen op militaire bases in Groot-Brittannië, Italië, België en Duitsland.

Het NAVO-besluit was op zijn beurt een reactie op de plaatsing van SS-20-raketten door de toenmalige Sovjet-Unie.

De opeenvolgende kabinetten-Van Agt stelden de beslissing voor de plaatsing van de kruisraketten op Woensdrecht steeds uit. Het eerste kabinet-Lubbers -negen ministers van het CDA en zes van de VVD- besliste op 1 november 1985, ondanks alle maatschappelijke protesten, toch tot plaatsing van de kruisraketten op Woensdrecht. Ook de Tweede Kamer ging overstag.

Uiteindelijk zijn de kernwapens nooit geplaatst vanwege verandering van het politieke en economische klimaat in de Sovjet-Unie. De Russen beloofden hun SS-20-raketten te ontmantelen, waardoor de NAVO het niet meer nodig vond kruisraketten in Nederland te plaatsen.

De massale demonstratie op het Malieveld trok destijds internationaal de aandacht. In het buitenland werden de vredesmanifestaties die de jaren tachtig domineerden getypeerd als hollanditis: de ziekte van Holland.