De kinderen in Breskens zingen uit volle borst hun volkslied: Zeeuws-Vlaanderen „dat is ons eigen landje, maar deel van Nederland.”Koningin Beatrix wordt bij aankomst in het dorp aan de Westerschelde direct geconfronteerd met het bijzondere stukje Nederland dat zij deze dinsdag met een bezoek vereert. Zeeuws-Vlaanderen hoort bij Nederland, maar is een soort eiland en sterk gericht op België.

Voor de kinderen is koningin Beatrix echter hun koningin. De oranje petjes en de Nederlandse vlaggetjes onderstrepen dat. Het is niet de laatste enthousiaste begroeting van de koningin deze dag.

Over de havenkade wandelt koningin Beatrix naar de kop van pier, waar zij uitzicht heeft op de grote jachthaven en de Westerschelde. De haven is belangrijk voor Breskens. Nu het aantal inwoners van Zeeuws-Vlaanderen terugloopt en de visserij krimpt, gooit het dorp het over een andere boeg: nog meer toerisme.

De vestiging van mastenbouwer Hall Spars & Rigging is daarom belangrijk voor de economie van Breskens. In de bedrijfshal krijgt de koningin een rondleiding langs masten van 20 tot 30 meter hoog. „Maar we bouwen nog grotere, tot wel 60 meter”, vertelt een medewerker.

Kennis van zaken
„De koningin is zelf een zeilster, dus weet ze waarover het gaat”, zegt directeur J. P. van den Heuvel na de rondgang. Een nieuwe mast voor het zeiljacht van de koningin, de Groene Draeck, zou hij overigens niet kunnen bouwen geeft hij eerlijk toe: „Dat is er een van hout. Dat is nog specialistischer werk.”

In het historische dorpje Groede is de sfeer gemoedelijk. De smalle Slijkstraat laat iets zien van de Zeeuws-Vlaamse cultuur: een smidse, een ouderwetse kapper, een ambachtelijke bakkerij. Koningin Beatrix werpt overal een korte blik naar binnen.

Halverwege het straatje staat het echtpaar Faes in Axelse klederdracht. De koningin maakt een praatje met het echtpaar. „Als de koningin het vraagt, doe ik zo mijn rok omhoog om mijn onderkleding te laten zien”, heeft de vrouw net vol overtuiging gezegd. Zover komt het niet.

In de kustplaats Cadzand-Bad staan veel Duitsers te midden van het publiek. Bij de oosterburen is het herfstvakantie. Ze laten de kans om de Nederlandse vorstin te zien niet schieten. „Ze liep op een afstand van nog geen 5 meter voorbij”, roept een Duitse man naar zijn familie. Het hoogtepunt van zijn vakantie.

Ook de zuiderburen zijn gekomen. „Koningin, ook van de Belgen een fijne dag hoor!” roept een Belgische als de koninklijke bus een stop maakt bij ’t Zwin, een verzande zeearm op de grens met België die een belangrijk natuurgebied vormt.

In het centrum van Sluis heerst een Koninginnedagsfeer. Veel oranje, veel vlaggen, veel mensen. Het welkomstwoord van stadsomroeper Cees Blaeke -„het is mijn laatste grote klus”, zegt de zeventiger- gaat verloren in het geluiden van het publiek.

In het fraaie, Belgisch aandoende stadhuis voert de koningin een gedegen gesprek over de problemen van een stad op de grens met België. Die problemen komen echter niet van over de grens zo blijkt uit het gesprek. Integendeel, honderden Vlamingen bevolken elke zondag het centrum van Sluis. „Ze komen hier graag winkelen en wat eten.”

Belgische aanpak
De deelnemers aan de ontmoeting met de koningin maken zich meer zorgen over het wegtrekken van jongeren, de afnemende werkgelegenheid voor hoogopgeleiden, de leegstand en de verpaupering van veel woningen en de vereenzaming van ouderen.

Koningin Beatrix vraagt naar oplossingen. Als de positieve kant van het Belgische onderwijs ter sprake komt, laat de vorstin weten gecharmeerd te zijn van de Belgische aanpak. De kinderen van prins Constantijn en prinses Laurentien moeten op hun school in Brussel al jong veel leren, merkt zij. Misschien laten we in Nederland in dat opzicht ten onrechte enkele jaren liggen, zegt de koningin aan het einde van haar laatste gesprek tijdens deze mini-Koninginnedag.