Agteresch heeft begrip voor de ophef die ontstaat rondom het besluit van het Amersfoortse St. Pieters- en Bloklands Gasthuis om 70-plussers niet te reanimeren. Hij zegt nooit te maken te hebben gehad met een instelling die zulke strikte grenzen hanteert. „Dit gaat veel mensen aan. Nederland vergrijst. De gemiddelde leeftijd van overlijden ligt ruim boven de 70.”Dat besloten wordt om iemand niet te reanimeren, is in bepaalde stadia van ziekte goed te verdedigen, zegt Agteresch. Op de oncologieafdeling van het Medisch Centrum Haaglanden, waar hij werkt, is van iedere patiënt bekend of hij zonodig wel of niet gereanimeerd moet worden. „Er moet beleid zijn. Per persoon wordt afgewogen welke keuze het beste is.”

Bij verpleeghuizen is, wanneer het niet gaat om reactivering, in het algemeen de regel dat iemand niet gereanimeerd wordt, aldus de internist. „Dat is niet voor niets: als je daarin wordt opgenomen, vertoont je medische toestand over het algemeen een neergaande lijn. De ervaring leert ook dat de slagingskans van een reanimatie bij verpleeghuispatiënten bijna nul is.”

Voor verzorgingshuizen ligt het anders, aldus de Agteresch. „Daar wonen mensen die weliswaar zorgbehoeftig zijn, maar wier conditie niet zonder meer verslechtert. In dat geval moet je volgens mij meer kijken naar iemands algehele conditie dan naar leeftijd.”

Volgens Agteresch wordt die lijn ook gehanteerd in het ziekenhuis. „Tegen iemand van 70 of 80 jaar oud zeg ik zeker niet standaard dat hij niet gereanimeerd wordt.”

Samen
De beslissing om over te gaan tot een non-reanimatiebeleid neemt Agteresch zoveel mogelijk in samenspraak met de patiënt en diens familie. „Meestal zeg ik heel duidelijk dat we zo goed mogelijk willen behandelen. Maar in een bepaald stadium van een ziekteproces kan dat ook betekenen dat iemand op de afdeling blijft, niet gereanimeerd wordt of naar de intensive care gaat. Bijvoorbeeld bij een kankerpatiënt die een palliatieve behandeling ondergaat. Je weet dan dat het ziekteproces niet te stuiten is. Het is belangrijk om de beslissing te bespreken met familie. Als arts ben je weliswaar verantwoordelijk, maar het is belangrijk dat jouw keuze ook door hen gedragen wordt.