„Ik dacht dat de oorlog was uitgebroken”
Windkracht 10 veroorzaakte zondag een chaos op de Veluwe. Talloze bomen werden geveld, pannen vlogen rond, dakbedekking stortte omlaag. „Ik dacht even dat de oorlog was uitgebroken.”
Bewoners van bejaardencentrum De Veluwse Heuvel in Nunspeet beleefden zondagmiddag benauwde ogenblikken. Een dikke eik stortte neer op het bejaardenhuis aan de Harderwijkerweg. „Ik lag te slapen en schrok wakker van een doffe klap. Ik dacht even: De oorlog zal wel weer zijn uitgebroken”, vertelt de 78-jarige Cornelis Bergen. Hij staat met een zaag naast de gevelde eik die deels in zijn achtertuin terechtkwam. „Eerst dacht ik: Wat is het hier licht. Dat kwam natuurlijk doordat het zonlicht nu niet meer werd tegengehouden door de bladeren.”
Bergen is blij dat geen van de bewoners iets is overkomen. „M’n buurvrouw zag het gebeuren. Die stond handenwringend voor de ramen. Wat wil je ook, de bomen stonden me daar te zwiepen.”
Tot zijn opluchting kwamen z’n tientallen parkieten en z’n grijze roodstaartpapegaai Tommy ongeschonden uit de strijd. „De boom heeft de hokken gelukkig niet geraakt. Dat zou niet zo best zijn geweest. Sommige parkieten zitten nu op de nesten te broeden. De beesten zijn er goed doorgekomen”, vertelt Bergen, terwijl op de achtergrond z’n vogels onophoudelijk doorkwetteren. Papegaai Tommy is sowieso niet schrikkerig aangelegd. „Die heeft ’t nergens over. Pas werd hier de boel gerenoveerd. Liepen er allemaal metselaars en schilders rond. Tommy praat net zo lekker door: Goeiemorgen, hallo.”
De eik heeft zich in het dak geboord van bewoner J. A. van de Kamp en z’n vrouw. De waterafvoer is kapot. Van de Kamp heeft weinig zin in een gesprek met de krant. De zuster is net op bezoek. Duidelijk ontdaan: „Ik heb veel materiële schade. Ik ben het nu helemaal beu.”
Ondernemer Henk Hofman uit Nunspeet zal de stormzondag ook niet gauw vergeten. Het dak van zijn groothandel in wasmachineonderdelen, gehuisvest in een graansilo uit 1967, vloog eraf. Ongeveer 50 vierkante meter zeilde de straat op. „Ik kreeg om een uur of halfvier een telefoontje van een omwonende. Die meldde dat het dak naar beneden kwam”, vertelt Hofman bij zijn bedrijf in het centrum van Nunspeet. „Ik ben er niet meteen heengegaan. Dat leek met te gevaarlijk met die storm.”
Hofman had eerder al problemen met zijn dak op de hoge graansilo. „Bij de harde storm begin jaren ’90 waaide het dakleer eraf. Een paar jaar later was het weer raak. Toen heb ik het dakleer vervangen door staalplaat. Zondagmorgen zei ik nog tegen iemand: Ik ben nu van de ellende af omdat er staalplaat op ligt. Niet dus. Door een open raam kon de wind onder de dakplaat komen.”
In het groene busje van Hofman liggen gebroken schroeven. Met een heftruck haalt de Nunspeetse ondernemer de dakplaten weg. De buren repareren een hek dat door een rondvliegende dakplaat werd geraakt. „Je bezorgt ons weer werk”, grapt een buurman.
Wouter van Ark van het gelijknamige bouwbedrijf heeft z’n handen meer dan vol aan de storm. „Vanaf vanochtend halfzeven krijg ik al telefoontjes. Zelfs zondag belden de mensen. Er zijn veel dakpannen afgewaaid. Ook hoor je vaak dat het lood in de schoorsteen is verbogen, waardoor er lekkage ontstaat.”
In huize Van der Horst aan de Dr. Schutlaan in Nunspeet was het zondagmiddag even schrikken. Vlak voor kerktijd knapte een grote eikentak af, precies op de Peugeot van dochterlief. „De auto van m’n zus is flink beschadigd”, zegt Ingeborg van de Horst. „De achterruit is kapot en motorkap is beschadigd.” Een paar andere Van der Horsts steken hun hoofd uit het raam. „Die auto zit nu in de Ziektewet”, grapt een meisje. „Het was zondag best spannend.”
Ook Elspeet kreeg een paar tikken mee van de storm. Hans Corsuize aan de Merelweg kan daarover meepraten. De wind lichtte het dak van zijn hooiberg „rechtstandig”, waarna de constructie in de tuin werd gesmakt. „Opeens viel het licht bij ons uit. In de kap van de hooiberg loopt een elektriciteitsdraad. Doordat het dak eraf vloog, ging de aardlekschakelaar eruit en kregen we kortsluiting.” Paniek was er niet. „Ik ben niet zo schrikkerig.” Doordat de deur van het schapenhok onder de hooiberg openstond, had de wind vrij spel, waardoor het dak eraf vloog, vermoedt Corsuize.
Om het dak weer op zijn plek te krijgen, moet Corsuize het hele spul demonteren. Dat levert hem heel wat uren werk op. Hij is bezig met een hamer en een beitel. Wind is er nu weinig, de herfstzon doet weldadig aan. „Dat is al een hele verademing.”