Door DNA-sporen uit de woning te vergelijken met celmateriaal van een verdachte, kan justitie sneller een bekentenis afdwingen, aldus de brief.Verdachten van zware misdrijven, waaronder zedendelicten, laten zich minder snel tot een bekentenis verleiden door DNA-onderzoek, schrijft de minister. Een van de redenen is dat in zware strafzaken meer op het spel staat voor verdachten.

Door verruiming van wetten in 2001 en 2005 kan justitie vaker DNA-materiaal afnemen, zowel van verdachten als van veroordeelde criminelen. Hierdoor is het aantal profielen in de DNA-databank gestegen tot meer dan 50.000. De databank bevat nu acht keer meer DNA-profielen dan begin 2005. „Een goed gevulde databank is geen doel op zichzelf, maar wel een voorwaarde om strafbare feiten op te helderen”, aldus Hirsch Ballin.

Het afnemen van DNA-materiaal bij veroordeelden heeft tussen begin 2005 en medio 2007 geleid tot ’hits’ in meer dan 1600 zaken. In 15 procent van de gevallen bleek de zaak echter al opgelost. Een DNA-hit kwam in de beginfase ook niet altijd bij de juiste officier van justitie terecht.

De verruiming van wetgeving heeft geleid tot de verzameling van veel meer DNA-materiaal dan vooraf was gedacht. Het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) werd daardoor voor capaciteitsproblemen gesteld en kampt nog altijd met achterstanden. De minister zegt toe dat het NFI de achterstand grotendeels wegwerkt en eind dit jaar een „acceptabele werkvoorraad” zal hebben. Dat is nodig, want vanaf 2009 zal justitie nóg meer DNA-materiaal verzamelen.

Sinds 2001 mag DNA worden afgenomen bij verdachten van delicten waarop vier jaar gevangenis of meer staat. Begin 2005 is daar het DNA-materiaal bijgekomen van veroordeelde criminelen die een misdrijf hebben gepleegd waarop eveneens minimaal vier jaar cel staat.