Zou de wijzer niet blijven steken als de thermometer diep in de Hollandse body wordt gestoken? Zie bijvoorbeeld hoe dame Duisenberg nog steeds behalve haar liefde voor het Palestijnse volk ook haar afschuw over de Israëlische regering ongestoord in de media mag ventileren. Of neem de voortdurende aanvallen die vanuit de SP en GroenLinks richting Israël worden ondernomen. En manifesteren zich binnen de PvdA niet krachten die allesbehalve het goede met de Joodse staat voorhebben?Toch gebiedt de eerlijkheid te constateren dat het met die toenemende vijandigheid wel meevalt. Wie bij elkaar legt wat er zoal is geschreven en uitgezonden rond de viering van het zestigjarig bestaan van de staat Israël, zal tot de conclusie komen dat de kritische geluiden veruit in de minderheid zijn. Opinieonderzoek van de laatste jaren wijst ook in die richting. De sympathie voor dat kleine landje in een baaierd van Arabische en Farsische haat is nog steeds erg groot.

De politieke verhoudingen weerspiegelen dat beeld. Een journalist van NRC concludeerde vorige week na een politieke verkenning dat de Nederlandse regering onverminderde steun aan Israël biedt. Als veelzeggend voorbeeld voerde hij aan dat premier Balkenende in zijn schriftelijke felicitaties de loftrompet stak over alles wat het land in de afgelopen 60 jaar heeft bereikt. Al even positief gestemd was de toespraak die vicepremier Bos hield voor de Federatie Nederlandse Zionisten in Amsterdam. Daaraan kan worden toegevoegd dat Kamervoorzitter Verbeet warme woorden sprak bij een herdenkingsconcert van de Joodse gemeenschap in ons land. Ook Hirsch Ballin was daar aanwezig.

Des te pijnlijker is het om te moeten constateren dat uitgerekend binnen de kerken extreme groeperingen kans blijven zien de aandacht op zich te vestigen. Zo staat er voor 6 juni a.s. een bijeenkomst op de agenda van de interkerkelijke Werkgroep Keerpunt samen met Vrienden van Sabeel Nederland over het thema ”Het is tijd voor Palestina”. Je hoeft geen expert te zijn op dit terrein om te achterhalen uit welke hoek de wind waait. Om ons tot de Vrienden van Sabeel Nederland te bepalen: oprichter van de moederorganisatie is de Palestijns-Arabische predikant en ’bevrijdingstheoloog’ Naim Ateek. In zijn paasboodschap van 2001 presteerde deze predikant het om Palestina te omschrijven als „één reusachtig Golgotha.” Net zoals de Joden Jezus hadden vermoord, zo waren ze nu bezig de Palestijnen de dood in te drijven. „De kruisigingsmachine van de Israëlische regering opereert op een dagelijkse basis. Palestina is de Schedelplaats geworden”, aldus Ateek. Geen wonder dat wijlen Yasser Arafat zich lovend over deze man uitliet.

Wie kunnen we zoal verwachten op 6 juni? Uiteraard een vertegenwoordiger van Een Ander Joods Geluid, een bestuurslid van het Palestina Komitee en de hervormde ds. H. Veldhuis uit Culemborg. Verder prof. dr. Paul de Waart en dr. J. Slomp. Met name over Slomp valt het nodige te zeggen en dat gaat ook gebeuren. Laat ik me nu beperken tot de kanttekening dat hij, gelet op zijn doctorstitel, in staat is tot wetenschappelijk denken maar dat hij zijn best lijkt te doen dat te verbergen zodra het over het Israëlisch-Palestijns conflict gaat.

Als smaakmaker vermeldt de sprekerslijst de naam van Ibrahim al-Baz. Hem kennen we als de man die in 1979 op een luchthaven in Parijs werd opgepakt met een kilootje of vijf aan explosieven, bedoeld voor zijn Palestijnse broeders. Liefdevol werd hij indertijd opgenomen in de linkse Vlaardingse gemeenschap, van waaruit hij sinds die tijd helpt vorm te geven aan het verzet tegen het in zijn ogen misdadige Israëlische regime. Mocht iemand tegenwerpen dat dat van die explosieven al weer meer dan een kwarteeuw geleden is en dat je niet kunt blijven zeuren over dat incident, dan zij er nog even aan herinnerd dat hij vorig jaar de grote organisator was van de omstreden pro-Palestijnse manifestatie in de Rotterdamse Doelen. Ter opluistering van die bijeenkomst had hij de grootmoefti van Jeruzalem, Ikrema Sabri, uitgenodigd. Als er verkiezingen bestonden voor de antisemiet van de eeuw, zou Sabri zeker een kans maken.

Mocht u na dit alles toch nog aandrang voelen om de bijeenkomst met Slomp en Al-Baz bij te wonen, dan zal ik u het adres geven. Het is in Utrecht aan de Joseph Haydnlaan. Inderdaad, in het Landelijk Dienstencentrum van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN). Hoe dergelijke bijeenkomsten verlopen, kan ik al een beetje raden omdat ik er vorige week eentje bijwoonde. Maar daarover de volgende keer.