Rond zes uur ’s avonds is het een drukte van belang bij de brandweerkazerne in Woudenberg. Legervoertuigen rijden af en aan. Enkele uren eerder, om een uur ’s middags, krijgt Defensie te horen dat de Grebbedijk is doorgebroken. Voor Woudenberg betekent dit dat het water binnen 52 uur het dorp zal bereiken. Binnen een week zal het tot aan Bunschoten staan. In Woudenberg blijven is onmogelijk. Daarom moet Defensie onmiddellijk een evacuatieplan maken. Om vier uur blijkt dat dit plan er is. De militairen kunnen hun posten betrekken.Rond zes uur ’s avonds trekken de gewapende leden van het Korps Nationale Reserve en de politie twee aan twee de wijken van het dorp in, lopend of op de fiets. In tegenstelling tot bij een werkelijke ramp halen ze geen mensen uit de huizen, maar kijken ze of ze thuis zijn. De bewoners reageren positief. De familie Dijkgraaf is als een van de eerste aan de beurt. „Ik heb een folder van hen gekregen waarin staat wat er vanavond allemaal gebeurt”, aldus mevrouw Dijkgraaf. In de folder staat ook wat mensen moeten doen als Woudenberg echt een keer onder water komt te staan. Dijkgraaf is het helemaal eens met de actie. „En het voordeel is dat we vannacht goed worden bewaakt.”

Tot tien uur ’s avonds kunnen mensen nog gewoon het dorp in. Bewoners kan hooguit worden gevraagd naar hun identiteitsbewijs. Maar om tien uur wordt het dorp hermetisch afgesloten. Wie niets op straat te zoeken heeft, kan beter binnenblijven. Op maar enkele plaatsen mogen automobilisten het dorp in. De militairen zijn onverbiddelijk. Niemand komt erin zonder geldig legitimatiebewijs. Wie toch op een andere plaats naar binnen wil, wordt tegengehouden.

Bij de controleposten staan al snel lange rijen auto’s. De meeste mensen zijn het helemaal eens met de actie. De eigenaar van een terreinwagen die rond halftwaalf wordt gecontroleerd kan het minder waarderen. „Ik heb niets fout gedaan en toch word ik aangehouden”, briest hij. Enkele militairen en politiemensen die met hem praten, blijven uiterst kalm. Hij wordt naar een vluchtheuvel gedirigeerd, waar hij uiteindelijk eieren voor zijn geld kiest. Hij laat zijn identiteitsbewijs zien.

Even verderop, bij het gemeentehuis, is een commandocentrum ingericht. Vanuit een legertent wordt de actie in de gaten gehouden. In een andere tent liggen reservetroepen te slapen.

Ook aan de andere kant van Woudenberg is het een drukte van belang. Het terrein van transportbedrijf Van Appeldoorn is hermetisch afgesloten. Hier liggen chemische stoffen opgeslagen die niet in handen van onbevoegden moeten komen. De chauffeur van een legervoertuig wordt bij de eerste controlepost nog doorgelaten, maar enkele honderden meters verderop moet hij blijven staan. De bewakers van de tweede post laten hem er niet door. Hij blijkt een verkeerde pas te hebben. Praten helpt niets. De militair moet buiten het terrein blijven.

Om zeven uur in de morgen wordt de oefening afgeblazen. Volgens burgemeester Van Bergen van Woudenberg geeft de rampenoefening een veilig gevoel. „Het gebeurt maar eens in de 1250 jaar dat de Grebbedijk doorbreekt. De laatste keer was in 1855. Toch geeft een oefening voor de inwoners het gevoel dat have en goed in de gaten worden gehouden als de dijk toch een keer doorbreekt.”

Aan de oefening deden ruim 250 mensen mee, voor het grootste deel van de Nationale Reserve. De brandweer en de geneeskundige dienst werden er niet bij betrokken. „De oefening was nu al ingewikkeld genoeg.” Volgens Van Bergen gebeurt het niet vaak dat er op deze schaal wordt geoefend. „Voor mij was de absolute voorwaarde dat de bewoners er niet te veel hinder van zouden ondervinden. Tegelijkertijd moest het wel een heel serieuze oefening zijn.”