De eerste was prins Hendrik, die op 3 juli 1934 aan een hartaanval overleed. De echtgenoot van koningin Wilhelmina was pas 58 jaar oud toen hij op 11 juli werd begraven. Zelf had hij vaak gezegd dat hij: „zich blijvend vestigde in dat aardige stadje Delft.”

Het huwelijk van koningin Beatrix en prins Claus wordt een van de beste uit de Oranjegeschiedenis genoemd. Dat van koningin Wilhelmina met prins Hendrik liet nogal te wensen over, al was het ook weer niet zo beroerd als wel wordt beweerd. Bij Hendriks overlijden merkte een adjudant volgens de Wilhelmina-biografie van Cees Fasseur op: „Ze heeft toch veel meer van den Prins gehouden dan wij weten.” Ze zou erover hebben getobd en zichzelf hebben verweten dat ze met Hendrik niet meer uit de verbintenis had weten te halen. Koningin Wilhelmina prees prins Hendrik kort na de uitvaart op de radio voor „zijn goed hart en vriendelijkheid en eenvoudige inborst.”

Aanvankelijk moet Wilhelmina dol geweest zijn op de van oorsprong Duitse prins, maar ze nam haar taken als koningin bijzonder ernstig op en haar man begon er steeds meer bij te bungelen, zonder zinnige bezigheden en met onvoldoende geld voor zijn wanhopig opgezochte en niet zonder gevolgen gebleven ’pleziertjes’ buiten de deur.

In tegenstelling tot prins Claus, die bij zijn sterven door zijn hele familie werd omringd, stierf Hendrik zonder Wilhelmina en zijn enige, bijzonder geliefde kind Juliana. Op het uur van zijn dood zat Wilhelmina elders te lunchen (al was ze eerder op de dag wel bij haar reeds met hartklachten kampende man geweest) en Juliana was op stap in Groot-Brittannië. De dood van de prins was met name voor zijn dochter een enorme klap: hij was de enige normale kameraad die ze in haar jeugd had gehad.

De uitvaart was in het wit, terwijl zwart was voorgeschreven. Dat was een idee van Wilhelmina, die in 1962 eveneens in het wit werd begraven. De koningin beschouwde de dood als het begin van een nieuw leven en daarbij paste naar hun beider smaak geen rouwkleur. Ook prinses Juliana heeft ooit kenbaar gemaakt in het wit te willen worden bijgezet.