Identiteitsgebonden zorg voor mensen met zeldzame aandoeningen of met intensieve zorgvragen is voor velen nog steeds een onbereikbaar ideaal. Dat was de teneur van de lezingen van twee ouderparen op de najaarsvergadering van Helpende Handen, de Vereniging Gehandicaptenzorg van de Gereformeerde Gemeenten.

B. P. Huisman, vader van een verstandelijk gehandicapte zoon met een zeldzame vorm van autisme, betoogde dat er voor hen geen andere keus was dan de keus voor een neutrale zorginstelling. „Er komt een moment dat je de hele situatie thuis niet meer aankunt. Na lang zoeken kwam er een plaats, ver weg, in een neutraal huis, waar alles anders was dan thuis. Geen reformatorisch onderwijs meer, gezien de afstand tot een kerkelijke gemeente ook geen catechisatie meer. De groepsstructuur en de professionele begeleiding deden onze zoon goed, de sfeer en de omgeving veranderden hem ook in negatieve zin.”

De familie Bergman uit Katwijk aan Zee heeft gelijksoortige ervaringen. „Wij willen heel graag identiteitsgebonden zorg voor Jaap, onze zoon met het syndroom van Dravet, zodat de opvoeding van thuis ook buiten de deur wordt voortgezet. Dit is echter in de regio waar wij wonen helaas niet mogelijk. Voor Jaap en voor het gezin was het goed dat Jaap een aantal dagdelen op een kinderdagverblijf zou worden geplaatst. In een kinderdagverblijf in Alphen aan den Rijn was op een gegeven moment plaats. Alles afwegend hadden wij dus geen andere keus!”

Directeur L. Hubregtse van Helpende Handen vraagt aandacht voor deze groep zorgvragers. „De laatste jaren zijn er veel wachtlijsten weggewerkt en nieuwe zorginitiatieven gerealiseerd. Daaraan hebben wij een bijdrage geleverd. Tegelijkertijd blijft een grote groep zorgvragers afhankelijk van instellingen met een andere levensbeschouwing. De ouders van deze mensen hebben recht op aandacht en ondersteuning. We moeten er alles aan blijven doen dat er meer plaats komt voor zorg waarbij Gods Woord leidraad is voor het handelen.”