Zijn onderzoek is bedoeld om een beter zicht te geven in het werk van particuliere ontwikkelingsorganisaties. Volgens hem missen veel van deze kleine organisaties de basisprincipes van effectief werken.Hij ondersteunt die stelling met een aantal concrete kritiekpunten. Zo richten deze kleine ontwikkelingsorganisaties zich volgens hem vooral op noodhulp: levering van medicijnen, opbouw en renovatie van scholen. Hiermee kan de bevolking niet voortzetten wat de organisatie begon, maar blijft ze afhankelijk van nieuwe levering van goederen. Schulpen noemt het noodhulp, omdat die keer op keer herhaald zal moeten worden.

Ook concludeert hij dat kleine ontwikkelingsorganisaties slechte relaties hebben met hun partners in de ontwikkelingslanden. Die relaties zijn vaak gebaseerd op vriendschaps- of familiebanden. Er wordt daarom onderling weinig kritisch naar elkaars strategieën en besluiten gekeken. De kleine organisaties hebben vaak een te groot vertrouwen in hun lokale partners, terwijl dat op niets gebaseerd is. De lokale partners missen bestuurlijke achtergrond, wat een voorwaarde is voor effectief werken.