„Weggebruikers moeten aan de straatinrichting kunnen zien wat er van hen verwacht wordt. Bovendien zijn verkeersborden geen sieraden in het mooie landschap van de Zak van Zuid-Beveland. Daarom zagen wij ze liever verdwijnen”, zegt S. Uiterhoeve, hoofd openbare werken van de gemeente Borsele. „Oudelande is een klein plaatsje met smalle straten. Je ziet als automobilist dat je daar niet te veel gas moet geven.”Slechts 674 inwoners telt het verkeersbordvrije dorp. Toch maken veel autobestuurders gebruik van de Doelstraat, de doorgaande weg. Er zijn twee wegversmallingen. De straat doet gezellig aan door de oude huisjes met luiken. De trottoirs zijn smal.

J. van de Velde woont aan deze straat. „Met de borden is ook het parkeerverbod verdwenen. Sindsdien is het hier weer een zootje.” Ze stopt even met praten omdat twee auto’s in volle vaart voorbijrijden. „Er is geen overzicht meer door al die geparkeerde auto’s.”

Haar overbuurvrouw J. Baas is ook niet blij met het experiment van de gemeente. Ze wijst op een lege paal voor haar huis. „Daar stond het bord met een parkeerverbod. Nu wordt er volop geparkeerd. Daardoor ontstaan er files in deze smalle straat. De auto’s staan ook vaak op het trottoir. Daar heb ik last van als ik mijn hondje uitlaat.”

De gemeente merkt nog niet veel van de problemen. „Het is goed opgepakt door de inwoners. Ze begrijpen wat de bedoeling is. We krijgen geen klachten. Er zijn wel een paar plekjes met spanning, maar we gaan ervan uit dat de mensen naar elkaar luisteren. Ook als er wel borden staan, ben je afhankelijk van de bereidwilligheid van weggebruikers. Over een halfjaar evalueren we en besluiten we of de situatie zo blijft.”

Een zwarte poes steekt de straat over en moet rennen voor haar leven. Een auto passeert met grote snelheid. A. op ’t Hof, aanwonende van de doorgaande weg, graaft gekleed in een overal in de tuin. In tegenstelling tot zijn straatgenoten interesseert de situatie hem niet. „Als ze maar niet voor mijn uitrit parkeren ben ik tevreden. Ik kijk zelf ook nooit naar verkeersborden.”

Aan de rand van Oudelande woont S. van ’t Veer. Hij is ook tevreden met de proef. „In dit dorp komt weinig verkeer. Het is niet nodig om veel borden plaatsen. Als mensen zich aan de verkeersregels houden, zijn er geen problemen.”

Voor de kleine dorpswinkel moet een kleine vrachtauto twee keer steken voor hij de bocht om kan. De oorzaak zijn geparkeerde auto’s. De verkoopster pakt net wat boodschappen in voor een klant. Ze is niet te spreken over het verdwijnen van de borden. „Morgen moeten ze weer teruggezet worden!”, zegt ze resoluut met een zwaar Zeeuws accent. „De straat hierachter is heel smal. Toch parkeren veel mensen er hun auto. Als de ambulance naar plaatsen verderop moet, maakt hij gebruik van deze straat. Hij zou niet eens langs de auto’s kunnen. Het is levensgevaarlijk.”

Op korte termijn bekijkt de gemeente Borsele wat de mogelijkheden zijn voor andere dorpen. Uiterhoeve: „Baarland, Nisse en Ellewoutsdijk zijn ook klein. Het idee moet draagvlak hebben bij de inwoners, maar wat ons betreft gebeurt daar hetzelfde.”

De motor achter het plan is de Groningse verkeersdeskundige H. Monderman. „Als je wilt dat mensen zich gedragen als in de kerk, dan moet je een kerk bouwen en geen disco. Zo is het op straat ook. Mensen kunnen zien hoe ze zich moeten gedragen. Wij zijn volwassen mensen, dus borden zijn niet nodig”, zegt Monderman. Ongeveer 25 jaar geleden kwam hij met dit idee. Inmiddels zijn al diverse plaatsjes in Groningen, Friesland en Drenthe verkeersbordvrij. „De burgemeester van Londen hoorde wat er in verschillende dorpjes gebeurde. Hij wilde het ook. Verkeersborden werden verwijderd uit een drukke straat in de Engelse hoofdstad, waar dagelijks 40.000 auto’s per dag passeren. Er gebeuren nu 60 procent minder ongelukken”, aldus de enthousiaste verkeersdeskundige. „Weggebruikers moeten zorgvuldig met elkaar omgaan. De verantwoordelijkheid ligt bij hen.”