Zo werkte de vrouw in een bepaalde periode van enkele maanden, waarin er veel kinderen doodgingen, maar enkele dagen. Toch stierven de kinderen precies als zij dienst had. Alle kinderen waren stabiel vlak voor ze de wacht overnam. Toch overleden ze volgens artsen ’medisch onverklaarbaar’.

Desondanks stond De B. er volgens minstens vijf collega’s op dat juist zij de ernstig zieke kinderen onder haar hoede nam. De verdachte verpleegkundige zelf ontkende dat overigens stellig: „Ik wilde dat niet. Alleen als het niet anders kon, nam ik mijn verantwoordelijkheid.”

Haar collega’s hebben in het verleden ook opmerkelijke uitspraken van haar gehoord. „Kinderen voelen zich kennelijk op hun gemak dat ze bij mij doodgaan.”

Er bleek woensdag tijdens de zitting nog een toevalligheid. Veel overleden kinderen waren van moslimouders. Die weigerden meestal sectie op hun overleden kind. „Als je kwaad wilt denken, dan kan het zijn dat u juist moslimkinderen hebt uitgezocht om die reden”, merkte rechter J. van Kempen op.

Collega’s hadden De B. ooit eens horen zeggen: „Je kan het vaak goed van tevoren inschatten of ouders een autopsie toestaan”. Ook was het toevallig dat de slachtoffers veelal op het punt stonden om te worden overgeplaatst naar een ander zieken- of verpleeghuis, vlak voor ze stierven.

De B. geeft toe dat er wel heel veel toevalligheden tegen haar spreken. „Ik kan daar geen verklaring voor geven. We kunnen toch niet alles verklaren wat er in de wereld gebeurt.”

Officier van justitie I. Degeling wees nog op een verklaring van de broer van de verpleegkundige. Die beweert dat zijn zus iemand is die je aankijkt en liegt waar je bij staat. „Ze kan er zelfs bij huilen”.