Het Landbouw Economisch Instituut (LEI), onderdeel van Wageningen Universiteit, heeft een methode ontwikkeld om de maatschappelijke kosten en baten in beeld te brengen. Het instituut vindt dat de kosten beter moeten worden verdeeld.Een boer die een wandelpad over zijn land aanlegt, maakt kosten voor aanleg en onderhoud en kan dat stuk grond niet voor de landbouw gebruiken. Hij krijgt echter vaak een subsidie van de gemeente. De middenstand verdient aan wandelaars die voor, tijdens of na hun wandeling een horecagelegenheid bezoeken. Ook wandelaars hebben voordeel van een nieuw pad: zij kunnen dichter bij huis hun liefhebberij beoefenen.

De meeste winst ligt op het gebied van de gezondheid. Wandelen vermindert de kans op hart– en vaatziekten en kanker en gaat stress en overgewicht tegen. Op basis van onderzoek in het buitenland schat het LEI de gezondheidswinst op 2 tot 4 euro per wandeling.

Het instituut berekende de kosten en baten van wandelpaden op twee plaatsen in Zuid–Holland. In het ene geval waren de baten niet hoger dan de kosten, in het andere geval wel.

De verdeling van de baten en kosten is echter niet eerlijk. Boeren die een wandelpad aanleggen, krijgen vaak een gemeentelijke subsidie. Alle inwoners van de gemeente betalen daardoor aan het wandelpad mee. Volgens het LEI zouden alleen de huiseigenaren rond het wandelpad en de middenstand en eventueel verzekeraars de kosten moeten betalen: zij hebben immers profijt van het pad. LEI–onderzoeker Ernst Bos pleit daarom voor een gebiedsfonds waaraan ieder bijdraagt die profijt heeft van de aanleg van een boerenwandelpad. Uit het fonds worden de aanleg en het beheer van paden betaald.