Dat liet de UPV woensdagmorgen weten. Bij de vuurwerkramp in mei 2000 kwamen 23 mensen om het leven en raakten bijna 1000 mensen gewond.In totaal wees de organisatie 300 claims voor kosten, 136 claims voor loon- en inkomensderving en 1477 claims voor medische problemen toe. De UPV was sinds maart 2002 bezig met de beoordeling van in totaal 3519 claims. De instantie werd twee jaar na de nationale ramp geïnstalleerd en was vier jaar lang bezig met de afwikkeling. Dit leidde tot protesten van de slachtoffers.

Met name het vaststellen van medische klachten die door de ramp zouden zijn veroorzaakt, kostte veel tijd. „Het aantal medisch specialisten in Nederland dat over voldoende ervaring en deskundigheid beschikte, was zeer beperkt”, licht de UPV in een rapport toe. „Dit heeft vaak tot lange wachttijden geleid voordat men terechtkon voor onderzoek en daarna duurde het soms lang voordat de rapportage werd opgeleverd.”

De UPV moest de mate van invaliditeit tot in de procenten nauwkeurig vaststellen. Dit leidde tot een grote hoeveelheid beroepszaken, die overigens grotendeels zijn afgewezen. De meeste schadetoekenningen betroffen psychische invaliditeit tot 10 procent. Een derde van de aanvragen leidde niet uitkering.

Een extra probleem deed zich voor bij de beoordeling van klachten op psychisch gebied. Daarvan werden er vier keer meer ingediend dan vooraf was ingeschat. Verder bleek dat in de wijk waar de ramp plaatsvond al diverse problemen speelden, stelt de UPV. „Vooral bij de beoordeling van de psychische component was het lastig een onderscheid te maken tussen de aan de vuurwerkramp gerelateerde problemen en de toen al bestaande problemen.”

De UPV stelt een reeks verbeteringen voor om de afwikkeling van (nationale) rampen te versnellen. Zo moet snel duidelijk worden of het een nationale ramp is, zoals de vuurwerkramp werd benoemd, of een ’gewone’ ramp, zoals de nieuwjaarsbrand in Volendam.

Ook moet het systeem van vergoedingen bij psychische invaliditeit veel grofmaziger worden toegepast. De beroepsmogelijkheden dienen te worden beperkt zodat de slachtoffers maar één keer in beroep kunnen gaan, vindt de UPV. Verder bepleit de UPV een permanente bestuurscommissie die draaiboek en standaardregelingen ontwerpt en toepast.