„Een goede communicatie met de bewoners is heel belangrijk” zegt projectleider Yvo de Zwart van het Hoogheemraadschap van Schieland en de Krimpenerwaard. Hij staat op het ruim 2 kilometer lange dijkvak tussen Krimpen aan de Lek en Krimpen aan den IJssel dat de afgelopen vier jaar is versterkt. Hij is nog niet uitgesproken of er komen twee mensen van een woonboot af om hem te bedanken voor de goede samenwerking.Als blijk van waardering kregen alle betrokken bewoners donderdag het boekje ”De Deltawerken in de Krimpenerwaard gereed”. De uitgave van de historische vereniging van Krimpen aan de Lek is ook overhandigd aan commissaris van de Koningin J. Franssen. Hij schoot samen met dijkgraaf H. Oosters en burgemeester Veerhoek van de gemeente Nederlek een kanon af als officiële afsluiting van de dijkversterking. Het project is als laatste voortgekomen uit de Deltawet van 1958.

Het boekje geeft een goed beeld van de gevolgen die de Watersnoodramp van 1953 in de Krimpenerwaard had. De Molendijk was bij het gemaal Hendricus de Jong bijna doorgebroken. De Zwart: „De dijk ligt hier langs een zijarm van de Lek, Bakkerskil geheten. Als de wind verkeerd staat en het is hoogwater, krijgt de dijk hier extra veel water te verwerken.” Geen wonder dat het hoogheemraadschap in 1955 hier als eerste aan de slag wilde.

Geen communicatie, geen schadevergoeding en geen pardon. Dat waren de drie ingrediënten voor het massale protest tegen deze dijkversterking. De mensen moesten de aanbesteding van het project uit een landelijke krant vernemen. In die tijd gingen de betrokken overheden ervan uit dat eventuele schade door de dijkbewoners zelf moest worden betaald, zelfs bij sloop. De dijkwoningen werden volgens de Dijkwet immers alleen maar gedoogd. De dijk was vooral bedoeld voor waterkering; wegen en woningen waren daarbij van ondergeschikt belang.

Ondanks alle protesten begon het hoogheemraadschap op 29 juni toch met de werkzaamheden. Dat was de druppel die de emmer deed overlopen. De anders zo rustige bewoners van Krimpen aan de Lek dreigden dat er handtastelijk zou worden ingegrepen. Op zondagavond preekte dominee Kret in de hervormde kerk over de bekende tekst uit 1 Petrus 2. Maar de predikant beloofde ook dat hij „als het moet met behulp van de synode” met de betrokken overheden zou gaan praten. De dominee hield woord, hij is persoonlijk door toenmalig minister Algera in de Haag ontvangen.

Uiteindelijk zijn alle woningen aan de rivierkant van de dijk opgevijzeld, net zoals een auto wordt opgekrikt. De huizen aan de polderkant mochten ook blijven staan, maar door de dijkverhoging van 1,35 meter stonden de woningen half in de dijk. Wie zijn huis liet slopen, kreeg een vergoeding van 5000 gulden. De meeste dijkbewoners kozen eieren voor hun geld en gingen.

De dijk was voorlopig hoog genoeg. Rond de eeuwwisseling bleek echter dat de dijk te steil was. Bij ongunstige weersomstandigheden kon de dijk wegzakken in het zachte veen van de Krimpenerwaard. Extra verstevigen aan de binnenkant zou betekenen dat er alsnog tientallen huizen gesloopt moesten worden. Om dat te voorkomen heeft het hoogheemraadschap de dijk bij de bebouwde plekken een meter of 6 opgeschoven richting het water. De daar gelegen woonboten moesten tijdelijk verplaatst worden, maar liggen inmiddels aan nieuwe pontons met een nieuwe loopbrug naar de dijk.

Omdat de dijk is opgeschoven en aan de binnenkant een minder steil talud heeft gekregen, hebben de bewoners daar een ruimere voortuin gekregen. Geen wonder dat er geen ontevreden mensen te vinden zijn. Dat is de 10 miljoen die de dijkversterking heeft gekost wel waard, vindt De Zwart. „De dijk kan er weer vijftig jaar tegen en de mensen zijn tevreden. Mooier kan toch niet?”

Het boekje ”De Deltawerken in de Krimpenerwaard gereed” ligt vanaf zaterdag in de boekwinkels in de Krimpenerwaard.