De akker was gelegen op de oever van een oude zijtak van de IJssel. De akker in Swifterbant is een unicum in de Europese prehistorie. Terwijl de verbouw van granen goed gedocumenteerd is, zijn archeologische gegevens over de ligging en omvang van akkers alleen beschikbaar over ploeglandbouw.De akker van Swifterbant lijkt totaal niet op de landbouwakkers van tegenwoordig. De afmetingen waren veel kleiner, in dit geval circa 100 vierkante meter. De akker werd met primitieve handwerktuigen bewerkt. In deze ’prehistorische moestuin’ werden in kleine veldjes primitieve graansoorten, emmertarwe en naakte gerst, verbouwd.