De compositie, die met behulp van röntgenstralen zichtbaar werd, blijkt grote overeenkomsten te vertonen met de tekening Wilde begroeiing in het Van Gogh Museum. Ze dateert uit juni 1889 en toont aan dat de schilder, die toen nog maar een maand in de inrichting van Saint–Rémy verbleef, toentertijd niet alleen korenvelden en cipressen als onderwerp voor zijn werk koos, maar ook wilde begroeiing.Aanvankelijk mocht de schilder het terrein van de inrichting niet verlaten, maar in juni 1889 kreeg hij toestemming buiten de muren van het gebouw te werken. Dat viel samen met de ontvangst van schildersmateriaal uit Parijs. Vanaf dat moment concentreerde Van Gogh zich voornamelijk op het landschap in de omgeving van de inrichting: cipressen, korenvelden, olijfboomgaarden en bergruggen.

Uit een brief aan zijn broer Theo van begin juni 1889 blijkt dat Van Gogh ook gefascineerd was door de kleureffecten van de bloemen. De kleurigheid van de verf waarmee het schilderij onder Ravijn is geschilderd, maakt het volgens het Van Gogh Museum aannemelijk dat Wilde begroeiing daar het resultaat van was.

In zijn vroege jaren schilderde Van Gogh meer dan eens een nieuw schilderij over een bestaand schilderij, omdat hij voor nieuw schildersmateriaal geen geld had. In de periode waarin hij Wilde begroeiing overschilderde, was daarvan echter geen sprake, want Theo zorgde ervoor dat zijn broer het materiaal rechtstreeks uit Parijs kreeg toegestuurd. De reden voor de overschildering moet zijn geweest dat hij in oktober 1889 tijdelijk geen nieuw materiaal kreeg. Bij gebrek aan doek koos de schilder ervoor Ravijn over Wilde begroeiing te schilderen. Opvallend is dat hij het schilderij niet vlak maakte voor hij de nieuwe compositie aanbracht. Daardoor is de levendige penseelstreek van Wilde begroeiing nog in het verfoppervlak van Ravijn zichtbaar.