De stoere terreinwagen ploegt door de modder. Steeds verder draait de 4x4 zich vast in de doorwaadbare plaats van een plas. Er is geen houden aan. De achterwielen zitten tot aan de assen in de blubber. Muurvast.Twee andere Land Rovers moeten het gestrande voertuig te hulp schieten op het ruige terrein van safaripark Beekse Bergen in Hilvarenbeek. Met een lange lier weten de terreinrijders hun collega uit zijn benarde positie te bevrijden. In konvooi vervolgen ze even later hun weg.

Acht mensen met een visuele handicap namen maandag in Hilvarenbeek deel aan de eerste Camel Trophy Offroad-Experience van stichting I Experience. Motor achter dit evenement voor blinden en slechtzienden is Desiree Geysen uit Spijkenisse.

De initiatiefneemster ziet zelf niet meer dan een half procent. Het verhindert haar niet al zes jaar actief te zijn met terreinrijden. Ze kruipt achter het stuur, een navigator wijst de weg. „Beetje naar links, rechts, gas geven, nu gaan we een heuvel op, gassen.”

Geysen heeft I Experience opgericht om avontuurlijke activiteiten te organiseren voor visueel gehandicapten. „Waarom zouden blinden of slechtzienden niet een keertje de kick van het terreinrijden mogen ervaren”, vraagt Desiree strijdlustig. Of in een luchtballon stappen. „Een blinde kan óók ballonvaren. Hij voelt het, hij hoort het, hij ruikt het.”

De stichting heeft in haar prille bestaan al enkele „blikverruimende activiteiten” op poten gezet. Ballonvaren, karten, vrachtwagenrijden, slipcursus volgen, noodstop maken. „Ik wil als blinde ook wel eens weten hoe groot de draaicirkel van een vrachtwagen is.”

Blinden en slechtzienden moeten positief denken, vindt ze. „Actief zijn vanuit je kracht, niet vanuit je zwakte”, doceert Geysen. „Geen geneuzel, niet zielig doen. Kijk naar wat je wel kunt en niet naar wat je niet kunt. Wij zoeken mensen met lef in hun lijf.”

Bettonville, organisatie voor outdooractiviteiten, zet vijf originele terreinwagens in uit de niet geheel onomstreden Camel Trophy, die van 1988 tot 2000 werd gereden in verschillende werelddelen. „De terreinwagens zijn collector’s items geworden”, vertelt Robbert Jan van de Pol. Bettonville heeft exemplaren uit Finland, Zuid-Afrika, Engeland, België en Nederland op de kop weten te tikken.

Instructeur Robert wijst Bernhard de weg over het parcours. Rechts, links, nog een beetje links. Even let de navigator niet op. De chauffeur rijdt pardoes op een diepe waterplas af. Op het laatste moment ziet de navigator het gevaar en drukt op de noodstop. De terreinwagen staat stil. Kantje boord. „Eh… ik ging er even van uit dat je die plas gewoon kon zien”, zegt de instructeur van Bettonville beteuterd. Blinde Bernhard ziet er de humor wel van in. „Mooi uitzicht hier, he?”

Deelnemers moeten 80 euro voor het -gesponsorde- „moddermiddagje” neertellen. Geïnteresseerden kunnen zich aanmelden via www.stichting-experience.nl. Desiree organiseert volgend jaar weer een evenement terreinrijden. „Misschien gaan we nog een keer raften.”

Opgetogen stapt Jan Bloem uit zijn Land Rover. „Dit is gááf.” De Apeldoorner (40) is door een erfelijke aandoening al twintig jaar slechtziend. „Ik heb gezien hoe mooi alles is. Ik moet echter accepteren dat ik vrijwel niets meer zie. Ik heb geen keus. Natuurlijk had ik het ook graag anders gezien.”

Bloem gaat niet bij de pakken neerzitten. „Als er ergens een deurtje dichtgaat, gaat er ergens anders een raampje open.” De slechtziende -„ik zie nog maar een drie honderdste”- is international salesmanager voor een bedrijf dat computeraanpassingen maakt voor visueel gehandicapten.

Drie jaar lang is hij voor zijn baas in Nigeria geweest. „Een ziende moet daar al zijn best doen te overleven, laat staan een slechtziende.”

In Afrika heeft hij al een safaritocht gemaakt, in Hilvarenbeek kruipt hij voor het eerst zelf achter het stuur. „Hier krijg je een scheut adrenaline van”, smult hij. Zo’n Land Rover is volgens hem een „pittige” auto. „Je moet goed naar de motor luisteren. En naar de navigator. Anders maak je een dronkenmansrit.”