Soms met verstikte stem, soms snikkend vertelde de moeder van het omgebrachte kind uit Tweede Exloërmond over de ellende die Henk van D. (46) teweegbracht.„Suzanne was een mooi, levenslustig kind, een beginnende puber, vol van levenslust. Ze had me verteld dat ze later zeker zelf mama wilde worden en dat ze met kinderen wilde werken. Ze ging paardrijden. Dat was haar lust en haar leven.”

Toen het meisje op 12 december vorig jaar na paardrijles niet op de gebruikelijke tijd terugkwam, begon moeder zich zorgen te maken. „Ik vreesde dat er iets fout zat. Ik durfde niet met 1-1-2 te bellen, uit angst te moeten horen dat er iets met Suzanne was gebeurd.”

Later kreeg ze het ernstig toegetakelde lichaam van haar dochter te zien. „Ze was zó toegetakeld. Mijn wereld is ingestort. Dit is de ergste nachtmerrie. Hoe kan iemand zulke monsterlijke dingen doen met een kind?

Ze verdiende dit niet. Ze moet afschuwelijke pijn en angst hebben doorstaan. Ik had haar willen beschermen tegen die pijn. Ik hield zo verschrikkelijk veel van Suzanne. Ik zal moeten aanvaarden dat ik dit verdriet nooit kan accepteren. Ik ben in een zwart gat gevallen. Ik ervaar steeds weer een wreed gevecht met mezelf. Ik droom vaak dat ze weer vrolijk de hoek om komt fietsen. Dan word ik wakker en dan voel ik de leegte en het gemis. Het is zo onmenselijk.”

De moeder wijst op het verdriet dat Suzannes broertje van 10 jaar moet doormaken. „Hij heeft ADHD en PDD-NOS. Hij wil alles weten en we vertellen hem alles. Maar ik weet niet wat hij ermee moet. Ik zie hem worstelen met zijn verdriet. Dat verscheurt me.”

Kort staat ze stil bij verdachte Henk van D. „De verdachte doet zich vooral voor als slachtoffer. Wij zijn kwaad, woest, vol verdriet, onmacht en radeloosheid. Het liefst zou ik het recht in eigen hand willen nemen. Het liefst deed ik die man pijn, maar ik mag het recht niet in eigen hand nemen. Ik sta aan de zijlijn.”

Opvallend is dat de moeder zeer negatief is over de pers. „Journalisten gaan respectloos met ons om. Na een paar maanden werd ik gebeld, waarbij men zei dat ik het gebeuren wel verwerkt moest hebben.”

Rechtbankvoorzitter mr. J. J. Schoemaker verbaasde zich over de ogenschijnlijk emotieloze wijze waarop Henk van D. zich vrijdag tijdens het proces gedroeg. „Ik heb u hier geen traan zien laten. Zelf ervoer ik iets van ongelooflijk veel medelijden toen ik het dossier las. Soms kon ik de zaken niet bevatten en legde ik het dossier even opzij.” Ook rechter mr. J. van Veen gaf blijk van zijn ongeloof over de wandaden van Van D. „Hoe haalt u het in uw bolle hoofd om zoiets te doen?”

Deskundigen van het Pieter Baan Centrum achten Van D., die onder meer marktkoopman was, verminderd toerekeningsvatbaar. De zwakbegaafde man, opgevoed door zijn grootouders, kampt onder meer met verlatingsangst. Op de dag dat hij Suzanne verkrachtte en vermoordde, had zijn vrouw aangekondigd hem te verlaten.