De Duitse bezetting van Polen na de inval in september 1939 ontaardde al snel in een schrikbewind. De Polen werden beschouwd als Untermenschen. Alle onderwijsinstellingen moesten dicht, behalve de lagere scholen; de Polen zouden immers slavenarbeid gaan verrichten in het nieuwe Duitse Lebensraum. Publieke executies waren in de grote steden bijna dagelijkse kost. De voedselrantsoenen waren zeer laag.De bezetting kostte 20 procent van de Poolse bevolking -het hoogste percentage van welk bezet land ook- het leven. Ongeveer 6 miljoen mensen kwamen om, waaronder veel joden, in de talrijke concentratiekampen die het land telde.

Als die mensen in leven waren gebleven, zou Polen nu 66 miljoen inwoners hebben geteld in plaats van 38 miljoen. Het stemgewicht van een land in de EU wordt bepaald door de grootte van de bevolking. Polen eist nu van EU-voorzitter Duitsland een hoger stemgewicht ter compensatie van de oorlogsslachtoffers.

Professor Rood, hoofd van het Clingendael European Studies Programme, noemt dat „een heel merkwaardige redenering.” Duitsland heeft in beide wereldoorlogen ook veel mensen verloren, stelt hij. „Waarom zou je dan alleen Polen compenseren?”

Rood vindt de argumentatie van Polen -waarvoor hij geen verklaring kan bedenken- ook „buitengewoon onheus richting Duitsland.” Juist dat land heeft zich altijd sterk gemaakt voor toetreding van Polen tot de EU, ook toen er veel vragen waren of het land wel klaar was voor een EU-lidmaatschap. Bij de onderhandelingen over de meerjarenbegroting van de EU heeft Duitsland daarnaast extra diep in de buidel getast om zijn oosterburen tegemoet te komen. Het verbaast Rood daarom „hogelijk” dat Polen de EU-voorzitter aanvalt door de geschiedenis op te rakelen. „Dit verdient Duitsland niet.”