Ook moet zij drie jaar lang een intensief reclasseringsproject volgen. De rechtbank ging niet in op de eis van het OM dat het reclasseringstraject onder meer gericht moet zijn op niet meer zwanger worden.De baby van drie maanden overleed aan de gevolgen van de stelselmatige mishandeling door haar vader. De moeder ondernam nooit actie om de mishandelingen van haar echtgenoot tegen te gaan. De vader was al eerder veroordeeld tot vier jaar cel en tbs met dwangverpleging.

De vader, Marco H., legde geregeld zijn hand over de neus en mond van het meisje, zodat ze niet genoeg lucht kreeg en daardoor ophield met huilen, waar hij zei niet tegen te kunnen. Op 27 december 2005 sloegen bij de man, die het kind grotendeels verzorgde, de stoppen door. Hij takelde het meisje zo erg toe dat ze een dag later in het ziekenhuis overleed.

In politieverhoren zei Van der V. dat ze wel een vermoeden had van de mishandeling, maar dat ze niet kon begrijpen waarom hij dat zou doen. In de rechtszaal ontkende de moeder ooit iets gezien te hebben. Waarom ze nooit actie heeft ondernomen om haar man te laten stoppen, kon ze niet zeggen.

De moeder verklaarde dat zij zelf niet voor haar dochter heeft gezorgd zoals ze zou moeten. „Omdat ik niet voor haar zorgde wist ik niet dat zij werd mishandeld.” Van der V. durfde de verantwoordelijkheid voor haar kind niet aan en schoof die af op haar man. „Ik vond het eng.” Familieleden en vrienden vonden dat zij zich afstandelijk opstelde tegenover haar kind.

Volgens deskundigen van het Pieter Baan Centrum (PBC) en de reclassering is bij Van der V. sprake van een ernstig gestoord hechtingsproces. Hierdoor ontbrak het haar aan bereidheid om in te grijpen. Ze is emotioneel vlak, erg op zichzelf gericht en zal zich nooit om anderen bekommeren.

Van de deskundigen mag zij nooit meer kinderen krijgen of onder haar hoede hebben. Van der V. zegt dat ook niet meer te willen. Voor de gewelddadige handelingen die tot de dood van Melanie leidden, acht het PBC haar verminderend toerekeningsvatbaar.