Dit blijkt uit een rapport van het Rotterdams Anti-Discriminatie Bureau (Radar) dat donderdag is aangeboden aan wethouder Kaya van Integratie. Radar sprak het afgelopen halfjaar ruim 650 Marokkaanse Rotterdammers over hun ervaring met discriminatie. Het betreft zowel gevallen van discriminatie als gevoelens.Veel van de ondervraagden Marokkaanse Rotterdammers relativeren ervaringen met discriminatie of minimaliseren de kans daarop door risicovolle situaties uit de weg te gaan. Het overheersende gevoel is dat zij zich niet of minder beschermd voelen tegen discriminatie.

De meeste concrete gevallen van discriminatie hadden te maken met de arbeidsmarkt. Tijdens sollicitaties voor bijvoorbeeld vakkenvuller werden niet-relevante vragen gesteld over levensovertuiging en politieke overtuiging.

Vooral vrouwen en jongeren maken melding van discriminatie. Vrouwen krijgen bij het dragen van een hoofddoek moeilijker toegang tot scholen, stages en werk. Jongeren die het Nederlands goed beheersen, een opleiding volgen en over werkervaring beschikken, merken dat hun individuele kwaliteiten het afleggen tegen negatieve beeldvorming over de hele groep.

In het onderzoek is ook gevraagd naar de ernst van de discriminatie. De ondervraagden nemen discriminatie door de overheid hoger op dan door een individu. Ook vinden ze discriminatie in het maatschappelijke leven kwalijker dan in hun vrije tijd.

Ondanks het dominante gevoel van discriminatie stellen de Marokkaanse Rotterdammers zich niet op als slachtoffer. De meesten relativeren de ervaringen van discriminatie onder het motto van onwetendheid.