De bovenste verdieping van molen De Hoop is voor het publiek verboden terrein. Als de wieken draaien is het er levensgevaarlijk door alle bewegende delen. Staan de wieken stil, dan liggen er andere gevaren op de loer, zo blijkt deze middag. Zoals uitglijden in de duivenpoep. Of -bij het beklimmen van de laatste treden van de trap- met je hand in een fikse klodder van het vieze goedje grijpen. Een witte duif lijkt vanaf het bovenwiel te knipogen. „We moeten de boel hierboven nog dichtmaken”, verontschuldigt Paul Vesters van Het Utrechts Landschap zich. „Dan kunnen de duiven niet meer naar binnen.”De Hoop is een van de 23 molens in de provincie Utrecht, die eigendom zijn van Stichting De Utrechtse Molens. Ze worden echter beheerd door Stichting Het Utrechts Landschap. Al in de jaren negentig van de vorige eeuw begon Het Utrechts Landschap met een grootscheepse renovatie, maar moest daarmee stoppen toen het geld op was. Door een financiële injectie van de provincie kon het werk de afgelopen jaren worden afgemaakt. Vooral veel houtwerk moest worden vervangen.

Het resultaat mag er zijn. De 35 meter hoge stellingmolen staat er mooi bij. Het gebouw is ingeklemd tussen de Vecht en het smalle klinkerstraatje dat langs dit riviertje loopt. Vesters: „Vroeger konden de boten met graan vanaf de Vecht zo de molen binnenvaren en daar hun vrachtje lossen.” Op de betonnen vloer van de begane grond zijn de contouren van een bootje aangebracht om aan deze tijden terug te denken. Later is er op de lossteiger een bijgebouw verrezen voor een stoomgemaal. Als er dan geen wind was, kon de molenaar toch doorgaan met meel produceren.

Molenaar Ingrid Friesema heeft al proefgedraaid met de gerestaureerde molen. Eerst rogge en gerst, als de molenstenen goed zijn ingedraaid kan er ook graan worden gemalen. Het meel is te koop in de winkel op de begane grond. Morgen kunnen bezoekers per historische directieboot ook de andere twee molens in Loenen bezoeken. Gratis.