Het schip wordt door vrijwilligers bemand en zet morgen koers naar Liberia om de allerarmsten te helpen. „We brengen hoop en genezing.”Een betere locatie voor zijn schip kan kapitein Jurryan Schutte zich niet indenken. Een paar dagen ligt het hulpverleningsschip aangemeerd bij de Erasmusbrug in Rotterdam. „Het is een toplocatie. Bovendien kost het ons geen cent. We mogen hier van de gemeente gratis liggen”, zegt Schutte in de stuurhut.

Als kapitein heeft hij de verantwoordelijkheid om het schip -de opvolger van de Anastasis- vanaf morgen in twaalf dagen voor het eerst naar de kust van het arme Afrikaanse land Liberia te loodsen. „Ik heb hier mijn thuis gevonden. Letterlijk en figuurlijk, want ik heb geen eigen huis meer. Samen met mijn vrouw woon ik aan boord van dit schip. We krijgen geen salaris en betalen voor kost en inwoning. Dankzij sponsors en giften uit onze kerkelijke achterban kunnen we dat opbrengen.”

Burgeroorlog
Behalve Liberia zal de Africa Mercy ook Sierra Leone aandoen. De kapitein van het hospitaalschip kijkt uit naar de lange trip. „Liberia heeft een burgeroorlog van veertien jaar achter de rug. Het land heeft behoefte aan alles. We bieden niet alleen hulp, maar ook hoop door de mensen hun eigenwaarde terug te geven.”

Ook Deborah Hohle raakt niet snel uitgepraat over het werk in Afrika. Zelf reisde ze in het verleden als hostess met de Anastasis mee naar Benin. „Iedereen aan boord heeft hetzelfde doel: er zijn voor de armen. Dat creëert een geweldige eenheid. De bemanningsleden hebben veertig verschillende nationaliteiten, maar aan boord vallen alle hokjes en vakjes weg. We geloven allemaal in dezelfde God en dat is super.”

Lang niet alle 450 bemanningsleden zijn altijd aan boord van het 152 meter lange schip, legt Hohle uit. „Met name het medisch personeel wordt ingevlogen. Veel chirurgen werken bijvoorbeeld in hun vakantie op het schip om een steentje bij te dragen. Het heeft voor hen geen zin tijdens het varen op het schip te zijn. Dan kunnen ze toch niets doen.”

Roeping
Derde stuurman Jan Tuinier verblijft al wel ruim drie jaar permanent op het schip. Samen met zijn vrouw Elizabeth en hun dochtertje Isabelle heeft hij een zogeheten gezinsruimte aan boord: een woonkamertje van 16 vierkante meter, een keukentje met magnetron, een eigen ruimte om te douchen, een ouderslaapkamer en een kinderslaapkamer. De slaapkamers zijn net groot genoeg om er een bed neer te zetten. „Ik heb mijn vrouw aan boord leren kennen”, glimlacht Tuinier. Veel behoefte aan privacy hebben ze niet. „Het is heerlijk om tussen de mensen te zijn. Bovendien voelen we ons als christen geroepen dit werk te doen.”

Dek 3 van de Africa Mercy is het medische hart van het hospitaalschip. In de zes operatiezalen kunnen arme Liberianen straks bijvoorbeeld een fisteloperatie krijgen, aan staar worden geholpen of een orthopedische behandeling ontvangen. „We voeren geen ingewikkelde hartoperaties uit”, legt Gerrit Meijerink uit, in het dagelijks leven directeur van een verpleeghuis. Meijerink, in het verleden verpleegkundige op een intensive care, is van plan volgend voorjaar verlof te nemen om een maand aan boord van Africa Mercy te helpen. „Al besef ik dat mijn bijdrage in Liberia een druppeltje op een gloeiende plaat zal zijn.”

Kinderverpleegkundige Elsa van Dijk van het Ziekenhuis Gelderse Vallei in Ede en elektricien Lucas Vosslamber uit Pernis steken ook niet onder stoelen of banken dat het werk aan boord van een hospitaalschip veel voldoening geeft. Van Dijk: „Ik herinner me dat we een kind dat aan zijn hazenlip was geopereerd, na afloop een spiegeltje gaven om het resultaat te kunnen bewonderen. Zijn stralende glimlach zal ik nooit vergeten.” Vosslamber -bijna zeventig jaar- knikt: „Ik kwam ooit zomaar aan boord kijken, maar was gelijk verkocht. Zo gaat dat met iedereen.”

Toch kent de hulpverlening in Afrika ook verdrietige momenten, weet Meijerink. „Bij aankomst van het schip worden mensen in een stadion geselecteerd. We kunnen niet iedereen opereren, maar het doet je wel wat als je iemand met een kwaadaardige tumor moet vertellen dat we hem niet kunnen helpen. Ook zal ik nooit het moment vergeten dat het hek van het stadion dicht ging, omdat het operatieprogramma vol zat. Er kwamen nog mensen aanlopen die 400 kilometer verderop woonden. Maar het hek bleef dicht.”

Lubbers: Hospitaalschip verdient steun
Een van de bekende Nederlanders die gisteren in Rotterdam een kijkje namen op het hospitaalschip Africa Mercy was oud-premier Lubbers. Desgevraagd noemt hij het werk van het schip erg belangrijk. „Het schip verdient alle steun.” Het is goed dat zeevarende naties ook op deze wijze actief zijn, beklemtoont Lubbers. Daarnaast ziet hij een belangrijke rol weggelegd voor vrijwilligersorganisaties bij de hulp aan mensen in arme landen. Het spreekt de oud-premier aan dat de bemanning van de Africa Mercy het motto ”Geen woorden maar daden” hanteert. „Bovendien bouwt zo’n christelijke organisatie bruggen in een overwegend islamitisch land door hulp te bieden zonder onderscheid. Dat is bijzonder waardevol, juist in een tijdperk waarin de spanningen rond de islam toenemen.”