WAGENINGEN (ANP) – Bekkeninstabiliteit bestaat niet. Ook aandoeningen als fibromyalgie, RSI, postnatale depressie en het chronisch vermoeidheidssyndroom ME/CVS zijn modeziekten, die alleen voorkomen zolang artsen en andere hulpverleners in het bestaan ervan geloven.

Dat stelt gynaecoloog Cees Renckens woensdagavond op een thema–avond over lichaam en geest van de Wageningen Universiteit. Renckens is tevens voorzitter van de Vereniging tegen de Kwakzalverij.

Volgens de gynaecoloog voldoen modeziekten altijd aan een aantal dezelfde kenmerken. Er zijn medici die heilig in de ziekte geloven en er is altijd een actieve patiëntenvereniging, die de aandoening steeds in de belangstelling weet te houden. Door alle aandacht krijgt de modeziekte de omvang van een epidemie, meent Renckens, terwijl de klachten – vaak vermoeidheid, zwakte en pijn – eigenlijk vrij alledaags zijn. Veel patiënten halen ook winst uit hun aandoening in de vorm van aandacht en medelijden.

Volgens Renckens beleefde de bekkeninstabiliteit het hoogtepunt in het midden van de jaren negentig. „Elke zwangere vrouw ging een bekkenband dragen. Er kwamen zelfs vrouwen in een rolstoel terecht met klachten, die tot de ontdekking van de bekkeninstabiliteit gewoon waren tijdens een zwangerschap of baring en die nooit aanleiding gaven voor een bijzondere medische behandeling. Ondanks alle ophef werd er geen enkel wetenschappelijk bewijs voor de aandoening gevonden en sinds een jaar of vijf ebt de epidemie weg".

Renckens stelt dat artsen het ontstaan van een modeziekte moeten proberen te voorkomen. In eerste instantie is een patiënt blij dat zijn vage klachten een serieus klinkende naam krijgen, maar uiteindelijk kan de niet–bestaande ziekte tot invaliditeit en eenzaamheid leiden. Zeker als de epidemie voorbij is en een andere kwaal de aandacht gaat opeisen, aldus de gynaecoloog.