De cartotheek bevat 450 kaartjes met ongeveer tachtig pasfoto’s van joodse onderduikers. Op elk kaartje staan een naam, plaats van herkomst, onderduikadres en een aantekening over de financiële ondersteuning.Omdat het zo gevaarlijk was gegevens over onderduikers te registreren, spreekt het Herinneringscentrum van een „unieke bron van informatie". De kaartenbak vertelt het verhaal van de jodenvervolging, maar ook van de moed van de mensen in het verzet, zoals Sjoerd Wiersma, eigenaar van een wasserijbedrijf in Joure. Vanaf 1942 ging Wiersma twee tot drie keer per week met zijn vrachtwagen naar Amsterdam. Iedere rit nam hij joden mee naar Friesland. Samen met zijn vriend Uilke Boonstra bracht hij hen onder op een onderduikadres. De gehele organisatie werd in de cartotheek vastgelegd.

Tot februari 1944 ging alles goed. Toen werd Boonstra opgepakt. Hij werd in Vught gefusilleerd. Wiersma wist aan de Duitsers te ontkomen en zette vanaf zijn onderduikadres zijn verzetswerk voort.

Na de oorlog kwam de kaartenbak terecht bij Gerlof Wiersma, de broer van Sjoerd Wiersma. Hij vulde met een aantal anderen de gegevens aan. Al spoedig was het materiaal niet meer nodig en de cartotheek verhuisde naar de zolder. Na Gerlofs dood erfde zijn zoon de kaartenbak en ook hij zette de bak op zolder. Daar ontdekte de kleinzoon van Sjoerd Wiersma het materiaal bij toeval. Hij besefte de waarde van de kaartenbak en gaf hem in bruikleen aan het Herinneringscentrum. Dat wil de gegevens gaan gebruiken voor de database Een Naam en een Gezicht.