De Stichting Hulphond droeg donderdagmorgen in het Noord-Brabantse Nuland zes honden over die zijn getraind om mensen met epilepsie te helpen. Het gaat om zogenoemde seizure honden. Deze dieren zijn onder meer in staat hun baas na een aanval van epilepsie in een zijligging te leggen, medicijnen aan te geven en hulp te halen. Het is voor het eerst dat de stichting seizure honden overdraagt aan hun nieuwe baasjes. Een stuk of twaalf epilepsiepatiënten staan nog op de wachtlijst voor een hond.Egbers heeft de viervoeters een aantal maanden onder haar hoede gehad. Voordat de speciale hulphonden hun definitieve bestemming krijgen, zijn ze -zoals gebruikelijk- in een gastgezin geplaatst. „Dat zijn meestal gezinnen met kinderen, waar de hond een basistraining krijgt om goed te leren luisteren. Een keer in de twee weken is er een groepstraining op een van onze trainingscentra. Daarnaast gaan we minimaal een keer per maand op huisbezoek om in de thuissituatie het dier commando’s aan te leren. Overigens is er een groot tekort aan gastgezinnen.”

De Stichting Hulphond leidt hulphonden op voor doven, voor mensen met een lichamelijke handicap en voor epilepsiepatiënten. Egbers: „De honden voor deze laatste groep leren wij bijvoorbeeld alarm te slaan als hun baasjes een aanval krijgen. Dan weten de dieren dat ze met hun poot of neus een alarmknop moeten indrukken, zodat er hulp kan komen.”

Stoepcommando
Ook het ”stoepcommando” moeten de epilepsiehonden goed onder de knie krijgen, legt de hondentrainer uit. „Het is belangrijk dat ze leren wachten bij een stoeprand en dat ze de straat beslist niet oversteken als ze voelen dat er een epilepsieaanval bij hun baasje dreigt.”

Tijdens een dergelijke aanval is het ook niet de bedoeling dat de honden maar rustig de dingen die gebeuren afwachten. „Ze leren bij hun baasje in de buurt te blijven en de hand of het gezicht te likken. Daardoor komen mensen eerder bij hun positieven. Daarnaast is het belangrijk voor epilepsiepatiënten om na een aanval iets vertrouwds bij zich te hebben. Daarbij speelt de hond een grote rol.”

Egbers benadrukt dat ze honden niet kan aanleren om aanvallen vroegtijdig te signaleren. „Dat is echt iets dat een hond zelf moet ontwikkelen en dat vaak pas gebeurt als het dier al een tijdje optrekt met zijn baasje. Het is ook niet iets wat elke hond kan.”

Zelf heeft de hondentrainer één keer van nabij meegemaakt dat een hond een epilepsieaanval bij zijn baasje voelde aankomen. „Dat was indrukwekkend. Ik zat met een cliënt te praten, terwijl de hulphond met een andere hond speelde. Opeens rende de hulphond naar de alarmknop. Mijn cliënt begreep het signaal onmiddellijk en liep gelijk naar de bank. Al die tijd bleef de hond bij zijn baasje.”

Rustig koken
Het is geweldig om te zien hoe levens door zo’n hond veranderen, vertelt Egbers enthousiast. „Ik ken een vrouw die erg verlegen was, maar door haar hond weer zelfvertrouwen heeft gekregen. Een andere vrouw droeg altijd een helm als ze naar buiten ging, uit angst voor hoofdletsel als ze door een aanval ongelukkig op de grond terecht zou komen. Daarnaast was het gevaarlijk als ze eten kookte, omdat er altijd iets mis kon gaan als ze het gas aan had staan. Door haar hond hoeft ze geen helm meer op en kan ze rustig eten koken.”

Hulphonden leveren niet alleen veel op, ze kosten ook wat. Met eht hele opleidingstraject erbij bedragen de kosten per hond zo’n 26.000 euro. „Zorgverzekeraars vergoeden niets, dus zijn we afhankelijk van sponsors en donateurs. Maar het blijft mooi werk om honden te trainen die zo’n toegevoegde waarde voor epilepsiepatiënten hebben. Ik ken mensen die altijd binnen bleven, maar door de hond eindelijk naar buiten durven. Dat is toch geweldig?”