Enkele maanden geleden verklaarde Huizinga in een interview dat ze veel beter op haar plaats is in de Tweede Kamer dan in het kabinet. Ze hangt liever „als een terriër aan de broekspijpen van een minister” dan dat ze zelf bestuurlijke verantwoordelijkheid draagt.De reden waarom ze nu toch voor het regeringspluche koos, ligt in het dringende beroep dat de partij op haar deed. Degene die ChristenUnieleider Rouvoet in eerste instantie op het oog hand, Popta van MKB Nederland, haakte af.

Huizinga (46) oogt vriendelijk, maar in het politieke debat ontpopt ze zich als een aanhouder. De afgelopen jaren moest vooral minister Verdonk van Vreemdelingenzaken en Integratie het ontgelden. In oktober vergeleek het ChristenUnie-Kamerlid het uitzettingsbeleid van Verdonk met de praktijken van de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog.

Huizinga is het eerste vrouwelijke Kamerlid voor de ChristenUnie. In 2002 werd ze via voorkeurstemmen gekozen. De nummer 4 van de lijst, Van Middelkoop, die nu minister Van Defensie wordt, verdween daardoor uit de Tweede Kamer. In 2003 verdrong ze opnieuw een zittend Kamerlid. Toen greep oud-partijleider Van Dijke naast een Kamerzetel.

Omdat ze nu tot de regering toetreedt, is Huizinga ook de eerste vrouwelijke bewindspersoon die de ChristenUnie levert. Van verkeer en waterstaat heeft ze niet veel kaas gegeten, maar het komt in de praktijk wel vaker voor dat politici verantwoordelijk worden voor een beleidsterrein waarvan ze geen kennis hebben.

Huizinga is getrouwd en moeder van drie jongvolwassen kinderen. Met haar man heeft ze afgesproken dat hij voor het grootste deel de gezinstaken voor zijn rekening neemt.