Het Vleutense hospice -opgericht in december 1991- strijdt om de oudste rechten met het hospice in Nieuwkoop. Die startte drie jaar eerder, maar met alleen vrijwilligers. Het Vleutense huis claimt het eerste professionele te zijn. Wil Keune: „Ons hospice werkte direct al in georganiseerde vorm, mét 24 uurszorg van verpleegkundigen. Het heeft de hele hospicebeweging landelijk in gang gezet.”Het oecumenische Johannes Hospitium begon met plaats voor vier mensen, nu ligt de bezetting doorgaans op acht. Voor de gasten zijn twintig verpleegkundigen actief en twee artsen, allen parttime. Ook is er een coördinator die de ruim 120 vrijwilligers aanstuurt.

Keune ziet, ondanks de toegenomen aandacht, nog een groot verbeterpunt in de palliatieve zorg. „Vooral in financiële zin. Ook al wordt tegenwoordig een deel betaald uit de AWBZ, ik vind dat de samenleving meer geld over moet hebben voor mensen in hun laatste levensfase.”

De Vleutense directeur hoeft niet lang na te denken wat de meerwaarde van hospices is. „Familieleden en kennissen van de stervenden kunnen de zorg even overgeven. Daardoor kunnen ze er echt zijn voor degenen van wie ze afscheid nemen.”

Van de naam sterfhuis moet hij weinig hebben. „Natuurlijk wordt er gestorven, maar het accent ligt juist op de waarde van het leven.”