Volgens ’t Hart is de opvang van zo veel jonge zeehondjes sinds 2000 niet meer voorgekomen. „Vroeger had je in december -de geboortemaand van zeehondjes- nog wel eens een winter in Nederland. Tegenwoordig is het in deze maand storm dat de klok slaat.”Met volle maan werd het in de afgelopen dagen springtij. De moederdieren die met hun jongen op de zandbanken rustten, zijn door het aanstormende water eraf gespoeld. Sommige zeehondjes hebben hun moeder teruggevonden, andere zijn op de Waddeneilanden aangespoeld. Zonder moeder.

’t Hart zegt dat vooral op Terschelling veel babyzeehondjes zijn gevonden. Ameland en Vlieland volgen respectievelijk op plaats twee en drie. „Er zitten zelfs drie babyzeehondjes tussen die vanaf de Schotse kust hierheen zijn afgedreven. Zij zijn herkenbaar aan een lik verf die er door Engelse onderzoekers op is gesmeerd. Vooral deze diertjes zijn erg verzwakt.”

De beschermster van de zeehondjes is blij dat de vakantieperiode nog niet ten einde is. „Veel vakantiegangers die langs de stranden van de Waddeneilanden wandelen, bellen ons als ze weer een aangespoeld exemplaar aantreffen. Vanmorgen hebben we nog geen nieuwe meldingen gekregen. Laten we hopen dat er niet meer zeehondjes aanspoelen.”

De diertjes -met een witte vacht en dus niet ouder dan drie weken- hebben volgens ’t Hart meestal al veel zand in hun vacht en water in hun longen. „Vaak ook zijn de babyzeehondjes gewond doordat meeuwen hen al hebben gepikt.”

Vrijwilligers en oud-werknemers van de crèche in Pieterburen zijn dag en nacht in ploegen in de weer om de zeehondjes te verzorgen en te voeden. „De zwakste diertjes krijgen vier keer per dag een vispapje, de sterkere exemplaren drie keer.”

Niet alle zeehondjes raken door een storm hun moeder kwijt. Volgens ’t Hart liggen op de waddenstranden ook aangespoelde moederdieren die hun jongen nog bij zich hebben. Ze waarschuwt mensen niet in de buurt te komen. „De moeder kan zich bedreigd voelen en haar jong alsnog verlaten.”

In de crèche is het volgens ’t Hart een herrie van jewelste. „De babyzeehondjes huilen om hun moeder. Ze gillen moord en brand.”

In een poging het kabaal wat te beteugelen, staat in de crèche constant klassieke muziek aan. „Radio 4, al zou alleen Bach misschien nog beter zijn”, zegt ze met een lach. „Mijn eerste indruk is toch dat de diertjes er wat rustiger van worden.”

De eerste huilers mogen over zes weken terug naar zee. De rest volgt over drie maanden.