Terschelling is trots op Flang. Iedereen kent hem, iedereen weet dat hij de beste erwtensoep van de wereld kookt. Iedereen weet ook dat Flang zijn bijnaam is, want in het telefoonboek van Terschelling staan wel twintig Cupido’s, maar geen enkele met de voorletter F. Willem Andries heet Flang officieel. Hij kreeg zijn bijnaam via zijn vader, die zeilmaker was. Iedere keer als die met moeite zijn naald door een stug stukje zeildoek had geprikt, riep hij „flang!” Omdat zijn zoontje er vaak bij stond te kijken, kreeg Willem Andries die bijnaam.Iedere Terschellinger kan ook uitleggen waar Flang woont: boven zijn tapasrestaurant De Reis in Terschelling-Hoorn. De Reis blijkt een authentieke Terschellinger boerderij te zijn. Waar vroeger de koeien werden gemolken, staan nu robuuste houten tafels en stoelen op een hardhouten vloer. Bouwvakkers zijn druk bezig met de verbouwing van de keuken. Boven op een schap staan tientallen aardewerken schaaltjes, waarin de typisch Spaanse tapashapjes worden geserveerd.

Vanwege de verbouwing van de keuken moet Flang vanmiddag zijn befaamde erwtensoep koken in zijn appartement boven het restaurant. Op een eenvoudig gasstelletje staat een oranje pan boordevol snert. „Ik kook liever een grote pan, dan kun je er af en toe nog wat water bij doen als het moet.”

Het geheim van een lekkere snert is volgens Flang de bouillon. „Die bepaalt de smaak van de soep.” Flang is vanmorgen vroeg begonnen met het trekken van de bouillon. Daarvoor doet hij een stevig stuk varkensspek, een hamschijf, een paar stukken winterpeen en prei, wat krabbetjes en een beetje zeezout in een half pannetje water. Dit moet een paar uur trekken.

Als de bouillon klaar is, zeeft Flang hem door een passeerdoek, een ouderwetse luier. Daarna doet hij er hele erwten bij, die al 24 uur hebben staan weken in een schaal water. Vervolgens komen er nog wat fijngesneden ingrediënten, zoals spek, wortel, prei, bieslook, knolselderij en peterselie. Als de hele erwten uit elkaar gaan vallen, volgt nog een handje spliterwten en een in plakjes gesneden rookworst. „Geen uien”, benadrukt Flang. „Die bederven de hele soep.”

Goed roeren is belangrijk tijdens het proces. Omdat hij zo dik is, brandt erwtensoep snel aan. Dan smaakt de soep direct niet meer. Flang is dan ook niet bij het fornuis weg te slaan. Zelfs als de soep weer staat af te koelen, roert hij er af en toe in. „Tijdens het afkoelen komt er soort vlies op de soep. Daaronder kan het gaan broeien en dan bederft het spul. Ook tijdens onweer of drukkend warm weer kan erwtensoep snel bederven. Al met al een linke soep om te bereiden.”

Onder het genot van een flink bord snert vertelt Flang hoe hij wereldkampioen snertkoken is geworden. „In mijn strandtent bij Oosterend kookte ik al jaren snert. Lekker na een frisse strandwandeling. Toen ik hoorde dat de hotelschool van het Noorderpoort College in Groningen sinds 1994 het wereldkampioenschap snertkoken organiseert, heb ik me gelijk opgegeven. De eerste twee keer won ik niets, daarna werd ik vijfde, vervolgens twee keer derde en de laatste drie jaar werd ik kampioen.”

De soep van Flang wordt inmiddels bij alle 570 keurslagers in Nederland verkocht. Een bedrijf in Apeldoorn maakt de snert volgens zijn recept klaar en blikt die in. Regelmatig komt de Terschellinger controleren of de koks zich daar strikt aan houden. Ook zit Flang in een jury van de Consumentenbond die blikken erwtensoep keurt. „’t Is kiezen uit de beste van alle slechte. De soepen zijn allemaal veel te zout, de ingrediënten zijn helemaal vermalen en het spul is te dun. Nee, je moet de stukken spek en wortel zo uit de soep kunnen halen en als ik mijn lepel er in zet, moet hij langzaam opzij vallen. Dan heb je pas supersnert.”

Op zoek naar het verhaal achter opvallende berichtjes van het afgelopen jaar. Vandaag deel 4 in een serie.