De hulp aan verslaafden is niet uniek. Toch is het Nijmeegse proefproject, waarvan deze week een tussenevaluatie verscheen, geen normale behandelmethode. De gemeente Nijmegen is samen met De Grift in september begonnen met een project dat verslaafden zo snel mogelijk hulp biedt om grotere problemen te voorkomen. Het gaat hierbij om verslaafden die wel om hulp hebben gevraagd, maar daarna niets meer van zich lieten horen. Omdat zij nog steeds in het bestand van De Grift staan, kunnen ze relatief makkelijk gevonden worden.De proef is uniek volgens Voragen, omdat andere projecten zich pas op verslaafden richten als ze een zorg voor de maatschappij beginnen te vormen. „Wij gaan preventief te werk. Ons doel is te voorkomen dat iemands kaartenhuis instort, in plaats van achteraf te moeten ruimen.”

Om dat te bereiken worden ongebruikelijke middelen niet geschuwd. „We gaan bij mensen langs om ze over te halen hulp te nemen en blijven komen tot ze toegeven of afhaken. Veel van deze mensen willen namelijk best hulp aanvaarden, maar hebben een extra aanmoediging nodig.”

Het project toont veel overeenkomsten met de zo genoemde ”bemoeizorg” die in diverse gemeenten in Nederland wordt toegepast. Deze zorg richt zich volgens Voragen echter ook op mensen die overlast veroorzaken. Dat is in dit project niet het geval. „Wij noemen het vroegtijdige interventie (Vrint). Onze cliënten hebben nog geen overlast veroorzaakt. Ze lopen alleen wel het risico in de toekomst tot die groep te gaan behoren.”

Van de veertien verslaafden die geselecteerd waren voor de Vrint, doen er uiteindelijk zeven aan het project mee. Geen van allen bevonden ze zich in een rooskleurige situatie toen De Grift hen enkele maanden geleden bezocht. Naast hun verslaving zaten ze bijvoorbeeld financieel aan de grond, hadden relatieproblemen of moeilijkheden op psychisch gebied.

„Deze brede problematiek geeft ingang”, zegt Voragen. „Hun eerste vraag is niet: Help me met mijn verslaving, maar: Geef me stabiliteit.”

Voragen schetst de situatie van een alcoholverslaafde, die in eerste instantie de boot afhield toen hij door De Grift benaderd werd. „Maar toen we de tweede keer kwamen was zijn situatie zo verslechterd dat hij openstond voor hulp. De man was uit huis gezet, zijn relatie was stukgelopen, hij had schulden en dreigde ook nog eens ontslagen te worden. Wij hebben het voor elkaar gekregen dat hij weer onderdak kreeg en zijn werk behield. Hierdoor kreeg hij weer vertrouwen in de hulpverlening. Toen pas kon ook zijn verslaving behandeld worden.”

Stabiliteit is het sleutelwoord in dit project en de hoofdbezigheid van de afgelopen drie maanden. Voragen: „Onze cliënten hangen als het ware aan een zijden draadje. Ze moeten zich met veel kunst en vliegwerk in evenwicht houden. Maar de komende drie maanden gaan we hard aan hun vooruitgang werken.”

Het 70.000 euro kostende project duurt nog tot maart 2007. Daarna wordt beslist of de Vrint ook toekomst heeft. Voragen ziet het zonnig in. „Het project werkt. We vullen de hiaten in de hulpverlening op. Onze cliënten, die geen hulp konden of wilden hebben, worden nu van A tot Z begeleidt bij al hun problemen. We houden als het ware hun handen blijvend vast.”

Beleidsmedewerker De Ponti van GGZ Nederland noemt het in een reactie „een hele slimme manier van verslavingszorg.” Ze zegt het project niet te kennen, maar is op de hoogte van de verslavingsproblematiek: „Veel mensen hebben inderdaad moeite met de stap om hulp te vragen en willen daarna ook nog wel eens afhaken. Het is heel verstandig van instellingen om te kijken hoe je deze mensen weer bij de hulp kunt betrekken.”