Twee dagen voor de officiële opening van de MeerZorg is bewoner Peter Haman al in staat van verrukking. „Ik mag als het zo ver is de vlag hijsen”, glundert hij trots. De ex-alcoholist is de gevolgen van zijn jarenlange verslaving weer redelijk te boven en laat voor de feestelijke ceremonie niets aan het toeval over. Hij heeft een kruis op de vlag getekend, „zodat ik straks weet wat de bovenkant is.”Directeur J. Jans kan een glimlach niet onderdrukken. „Dan hangt ons logo straks niet op zijn kop te wapperen”, prijst hij Haman.

De komst van de nieuwe kliniek is volgens hem geen overbodige luxe. „Twee weken na de informele opening in juni zaten we al bijna helemaal vol.”

De MeerZorg biedt plaats aan verslaafden die los van een probleem met drank of drugs, met somatische klachten kampen. „Denk aan longziekten, een open been of een spuitabces”, zegt Jans. Als dergelijke verslaafden al in een kliniek belanden, hangen ze maar wat in de ziekenboeg, waar ze met hun immobiliteit en hun vaak moeilijke gedrag het dagprogramma verstoren. „Het is niet de makkelijkste groep om mee om te gaan.”

Niet alleen de gestage groei van de doelgroep, ook de verslechtering van hun gezondheid bracht Jans op het idee een aparte kliniek te beginnen. „Sommige verslaafden die hier met enige regelmaat komen, gaan zienderogen achteruit. Deels dragen we daar zelf aan bij door te investeringen in tijdelijke voorzieningen zoals een zwerversuitkering. Bij sommigen verlengt dat de levensduur, waardoor ze gaan kampen met ouderdomsproblemen, die je vroeger bij deze groep niet zag.”

Ook bij de handelwijze van ziekenhuizen jegens zieke zwaarverslaafden heeft Jans zo zijn vraagtekens. „In sommige gevallen verzaken ze hun zorgplicht schromelijk. Van de patiënten van de MeerZorg die we tot dusver hebben gehad, is meer dan 40 procent ooit uit het ziekenhuis ontslagen terwijl dat nog niet verantwoord was. Mensen worden afgehandeld voor bijvoorbeeld een gat in hun maagwand en vervolgens weer ontslagen naar de straat. Soms is hun lichamelijke toestand dan nog zo slecht dat ze binnen enkele weken na binnenkomst in de kliniek overlijden.”

Op het jubileumsymposium dat de Wending donderdag organiseert, brengt Jans deze boodschap onder de aandacht van de autoriteiten. „Inderdaad, een onheilstijding. Maar wel een die illustreert dat een kliniek als de MeerZorg broodnodig is.”

Cliënten die voor hun somatische aandoening zijn uitbehandeld maar nog wel zorg behoeven, kunnen vanuit de MeerZorg doorstromen naar De Wending. „Ze kunnen dan deelnemen aan het dagactiviteitenprogramma”, zegt Jans.

Peter Haman is een van de patiënten die voor die mogelijkheid koos. Hij zwaait bij De Wending de scepter over de dieren. „Ik heb vroeger veel met paarden gewerkt. De begeleiders zagen dat meteen. Toen ik hier kwam, woog ik 170 kilo. Nu nog 117. Als de oude souplesse weer terugkomt, kan ik me misschien wel aan een ritje wagen. Net als vroeger.”