Het begon allemaal in februari vorig jaar met een brief aan burgemeester C. Langelaar van Lisse. De brief was geschreven door Sawen, een Irakees meisje van twaalf jaar uit Lisse. In haar pennenvrucht gaf zij een korte schets van de schrijnende gezinssituatie van de familie Mohamed Amin. De moeder en twee dochters woonden in Nederland, twee andere dochters verbleven nog in Irak.De brief raakte burgemeester Langelaar zodanig dat zij besloot het gezin in Lisse op te zoeken. Daarna is contact gelegd met Vluchtelingenwerk. Gezamenlijk is alles op alles gezet om de twee oudste dochters die nog in Irak verbleven met hun moeder en twee zussen in Nederland te herenigen. Het gezin kreeg op weg naar deze hereniging opnieuw met een tegenslag te maken. Shanga, de dochter van 19 jaar, overleed in mei in Irak.

Het gezin vluchtte in 1997 weg uit Irak. In Turkije werd de moeder van haar man en kinderen gescheiden. De man en de kinderen werden opgepakt en teruggestuurd naar Irak. Na drie jaar zijn de twee jongste dochters van zes en acht jaar via veel omwegen naar Nederland gehaald.

In 2003 overleed de vader in Irak na een lange tijd van ziekte. De twee oudste dochters bleven alleen achter bij hun zieke oma van 80, zonder geld en zonder toekomst.

De jongste van de twee, toen nog maar 16 jaar oud, bleek niet opgewassen tegen al het verdriet en de uitzichtloze toekomst. Zij was vaak ziek en overleed in mei van dit jaar. Dat was voor minister Verdonk reden om de overgebleven zus toestemming te geven om naar Nederland te laten komen.