Bomen en struiken brengen fleur in het Utrechtse Voordorp. Een overvolle, openstaande papiercontainer of een overdosis onkruid verstoort hier en daar de nette uitstraling van de wijk, gebouwd in de negentiger jaren.Het is de beste wijk van dertig grote steden in Nederland, oordeelde het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) onlangs. Weinig geluidshinder, weinig verloedering en genoeg scholen, supermarkten en huisartsen zorgen in het onderzoek voor een hoge score.

Bewoners denken genuanceerder over hun wijk dan het SCP. „Het is hier prima toeven”, zegt Petra van Straaten, actief in het buurtcomité Voordorp Vooruit, dat de leefbaarheid in de wijk in de ruimste zin wil bevorderen. „Maar ik geloof niet dat het de enige fijne plek is.”

Dat de Voordorpers weinig last hebben van geluidshinder beaamt Van Straaten. „Toen ik hier ruim vijf jaar geleden kwam vanuit het centrum van Amsterdam, was het wennen. Maar ik ben de rust gaan waarderen.

Viervoeter

Ook is de wijk inderdaad niet verloederd. Renée van Andel, net als Van Straaten betrokken bij het buurtcomité, noemt hondenpoep als voorbeeld. „Eigenaars schoppen de uitwerpselen van hun viervoeter op z’n minst aan de kant.” Haar twee Tibetaanse terriërs spitsen de oren.

Winkels telt Voordorp niet. De leden van het buurtcomité zien het niet als gemis. „We zijn binnen vijf minuten bij winkelcentrum De Gaard in de wijk hiernaast. Bovendien hebben wij nu niet de overlast die winkels met zich meebrengen.” In Voordorp zijn alleen een snackbar, een café en een volgens bewoners „peperdure” SRV-wagen. Opmerkelijk, want het SCP nam het aantal winkels wel mee in het onderzoek.

„We zijn van het hele onderzoek niet zo gecharmeerd”, zegt Annemieke Vermeulen, communicatieadviseur van wethouder M. Spit. „Drie Utrechtse stadsdelen haalden de top tien van slechtse wijken, maar geen enkele Rotterdamse wijk. En we kunnen ons ook wel een betere woonomgeving voorstellen dan Voordorp.”

Een 53-jarige Utrechter die haar voortuintje met de schoffel bewerkt, kan zich daarin vinden. „Binnen een halfjaar zijn er drie fietsen uit m’n voortuin gestolen”, vertelt ze. „Ook heb ik ’s zomers last van jongeren die op het bruggetje voor mijn huis hangen.”

Scheidslijn

Voordorp heeft twee gezichten, meent de Utrechtse. Van Straaten en Van Andel zeggen hetzelfde. Scheidslijn vormt de Aartsbisschop Romerostraat, de grootste weg in de wijk. Aan de ene kant staan overwegend koopwoningen, aan de andere kant huurwoningen. Volgens de Voordorpers is de sfeer in beide delen anders.

De huizen aan de huurkant ogen misschien iets grauwer. Maar ook hier zijn de tuinen verzorgd, de straten schoon. Bewoner M. Halperin (53) stuurt zijn kinderen naar de openbare basisschool, tegenover zijn huis. Ouders die aan de overzijde van de Romerolaan wonen, brengen hun kinderen liever naar de Regenboogschool in de naastgelegen wijk, weet een bewoonster te vertellen.

Sommige Utrechters noemen Voordorp een dorp in de stad. Het is groen, dicht bij de weilanden en veel mensen kennen elkaar. Op activiteiten van het buurtcomité komen steevast een paar honderd mensen af, vaak ook kinderen. Die laatsten kunnen in de herfstvakantie ook naar een kinderbijbelfeest, georganiseerd door de Nederlands gereformeerde Jeruzalemkerk, net buiten Voordorp.

„Het is de enige activiteit waarbij veel mensen uit de wijk betrokken zijn. Scholen in de omgeving krijgen een uitnodiging”, vertelt predikant M. Janssens. „De kerk heeft hier niet direct een samenbindende functie. Maar wel bemoedigen we mensen om hun plaats in de wijk in te nemen.”

Dit is het laatste deel van een tweeluik over de slechtste en de beste wijk van Nederland.