De man behandelde begin 2005 drie dagen lang patiënten hoewel hij door het medisch tuchtcollege was geschorst.Het openbaar ministerie in Rotterdam eiste twee weken eerder een voorwaardelijke gevangenisstraf van zes weken. De officier van justitie vond een hoge straf gerechtvaardigd, omdat F. jarenlang in een zaak bij het medisch tuchtcollege verwikkeld was, waarin hem werd verweten onder „twijfelachtige omstandigheden” te werken.

De officier vond dat het handelen van F. paste in een horrorfilm. Het tuchtcollege had hem eind januari een schorsing opgelegd voor een zaak uit 1999. Toen moest een patiënt, die net dertien tanden en kiezen had laten trekken, naar de chirurg, omdat F. de behandeling niet goed had uitgevoerd. De tandarts was al eerder op de vingers getikt, omdat hij zonder röntgenapparatuur en zonder boor werkte.

De rechter achtte het gebrek aan goede apparatuur in deze zaak echter onvoldoende onderbouwd, ondanks het aantreffen van onder meer verouderde sterilisatieapparatuur en medicatie die al ver over de datum was in de praktijk waar F. werkzaam was.

De rechter vond wel dat F. na de uitspraak van het tuchtcollege, eind januari 2005, geen patiënten meer had moeten behandelen. Zijn argument dat hij niet van de uitspraak op de hoogte was, veegde ze van tafel. „Als behandelend tandarts hoor je je post te lezen. De werkgever en de patiënten wisten niets van de schorsing af. Hun vertrouwen is beschaamd.”

De Inspectie voor de Gezondheidszorg legde de zaak voor aan het OM. Het tuchtcollege kon zich niet zelf over de zaak buigen omdat F. ten tijde van de overtreding geen arts was.