Dat blijkt uit het vrijdagmorgen gepubliceerde rapport ”Gewoon Doen” van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP), de Universiteit van Amsterdam en de Rutgers Nisso Groep. Voor het eerst is een zo compleet mogelijk beeld geschetst van de acceptatie van homoseksuelen in Nederland. Ook onder allochtonen wordt homoseksualiteit steeds minder als probleem gezien. „De ondergrens aan de acceptatie lijkt bereikt.”Uit het rapport blijkt dat nog slechts twee op de tien Nederlanders erop tegen zijn dat het burgerlijk huwelijk openstaat voor homoseksuelen. De overgrote meerderheid vindt het juist een goede zaak dat homoseksuelen dezelfde rechten hebben als heteroseksuelen. Daarmee is Nederland volgens de opstellers van het rapport samen met een aantal Scandinavische landen koploper waar het gaat om de acceptatie van homoseksualiteit. Nederlanders verwachten van homoseksuelen wel dat ze open zijn over hun seksuele voorkeur en dat zij zich in het openbaar niet opzichtig gedragen.

Uit interviews met homoseksuele mannen en vrouwen blijkt volgens de opstellers van het rapport dat de naaste omgeving in het begin nogal eens moeite heeft met het feit dat een familielid homoseksueel blijkt te zijn. Dit geldt vooral in orthodox-religieuze kringen. De aanvankelijk negatieve reactie verandert later meestal in een accepterende.

Er is ook gekeken naar uitlatingen over homoseksualiteit op internet. Dan blijkt dat met name op islamitische, rechts-nationalistische en protestants-christelijke webfora negatieve uitspraken te vinden zijn over homoseksualiteit.

Op laatstgenoemde fora blijkt de morele veroordeling van homoseksuelen veelal gepaard te gaan met een oproep tot het respectvol bejegenen van homoseksuelen. „Veel discussianten blijken zich ervan bewust dat homo’s en lesbo’s ook voorkomen in de eigen kring, maar worstelen met de vraag in hoeverre hun kan worden toegestaan om te leven in overeenstemming met hun seksuele voorkeur.”

De gedachte dat homoseksualiteit genezen zou kunnen worden, blijkt op protestants-christelijke webfora weinig steun meer te vinden en het hard aanpakken van homoseksuelen wordt soms uitdrukkelijk afgekeurd.

Uit opinieonderzoek komt het beeld naar voren dat sinds 1970 de houding van de bevolking tegenover homoseksualiteit steeds positiever is geworden. Van een zonde, misdrijf of ziekte is homoseksualiteit voor de meeste mensen een min of meer vertrouwd verschijnsel geworden. De meningen onder homoseksuelen over de vraag of er de laatste tijd sprake is van meer homovijandigheid lopen uiteen.

Volgens de opstellers van het rapport kunnen negatieve uitlatingen jegens homoseksuelen worden bestreden door versterking van het antidiscriminatiebeleid op dit punt. Zo pleiten ze ervoor homoseksualiteit als non-discriminatiegrond op te nemen in artikel 1 van de Grondwet. Ook kan in het politiebeleid de veiligheid van homoseksuelen in de openbare ruimte meer aandacht krijgen, terwijl scholen en arbeidsorganisaties zich ook nog sterker zouden kunnen maken.