Dat zei de nieuwe ambassadeur voor Indonesië in Nederland Junus Effendi Habibie donderdag in het programma Netwerk.De Molukkers zijn in de jaren vijftig bedrogen door de Nederlandse overheid over een beloofde terugkeer naar Indonesië, maar Habibie wil ervoor zorgen dat ze definitief naar de Molukken kunnen. Nederland beloofde de Molukse gemeenschap in Nederland dat ze spoedig terug zou keren naar Indonesië en daar een onafhankelijke staat zou krijgen.

Habibie riep de tweede en derde generatie Molukkers in Nederland op het RMS-ideaal los te laten en voorgoed te integreren. „Stop met dromen en wordt een goede Nederlander. Want wat is er van ze gekomen? Onderwijs? Werk? Niet veel. Luchtkastelen bouwen ze en ze dromen.”

Indonesië hoeft volgens hem geen excuses van Nederland meer over de politionele acties in 1947 en 1948, de militaire operaties van Nederland tegen het uitroepen van de republiek Indonesië. „Dat is voorbij. Ik kijk naar de toekomst. De generatie van nu weet niet eens meer wat er toen is gebeurd.”

Habibie verwijt de Nederlandse Molukkers ook dat ze zich tussen 1999 en 2002 volledig afzijdig hebben gehouden van het conflict tussen moslims en christenen op de Molukken. „Jullie praten hier over de Molukken. Maar wat hebben jullie gedaan? Gemopperd, lekker eten en dan slapen. Jullie doen niets.”

Volgens RMS-woordvoerder John Wattilete getuigen Habibies opmerkingen van weinig respect voor de democratie. „Hij doet net of de voorstanders van een vrije Molukse republiek alleen nog in Nederland te vinden zijn. Zo gooit hij de ruiten in nog voordat hij goed en wel binnen is.” Junus Habibie, broer van oud-president Habibie van Indonesië, wordt pas volgende maand in Jakarta beëdigd voor de diplomatieke post in Den Haag.

Wattilete zal daarna graag ingaan op een uitnodiging voor een gesprek. „Maar niet uitsluitend onder zijn voorwaarden.” De nieuwe ambassadeur kan wat dat betreft beter een voorbeeld nemen aan zijn voorganger Mohamed Yusuf, vindt de zegsman van de RMS. „De standpunten lagen ook toen ver uit elkaar, maar er was tenminste wederzijds respect.”