Volgens ’t Hart worden er normaal per jaar niet meer dan tien zeehonden gevonden die op deze manier zijn gestorven. Ook zijn er de afgelopen weken vijf zeehonden bij de crèche binnengebracht die ernstige verwondingen hadden opgelopen nadat ze in visnetten verstrikt waren geraakt. Het nylon van dunne netten schuurt diepe wonden in het vlees van de dieren.De zeehondencrèche inventariseert de situatie. De bevindingen worden binnen een paar weken doorgegeven aan het ministerie. „De visserij maakt steeds meer gebruik van nylonnetten", verzucht ’t Hart. „En ook sportvissers laten vaker afgedankte lijnen en haken achter op zee." Een ander probleem is volgens haar de toename van de zogenaamde ’staandewandvisserij’, visserij rondom wrakken.

„Het is allemaal legaal", legt de zeehondenmoeder uit. „Ze hebben er een vergunning voor. De vissers zijn ook heel welwillend: zij hebben er ook geen belang bij dat dieren in hun netten verstrikt raken." De zeehondencrèche is van plan geld aan de overheid te vragen om langs de kust oude en geloosde netten op te ruimen. Dit werk kost de organisatie tienduizenden euro’s per jaar.