Bij de haven van Scheveningen is het druk. Duizenden dagjesmensen gaan op deze warme dagen naar het strand om in het water verkoeling te zoeken. Jongens uit Den Haag doen dat liever in de Scheveningse haven. Daar kun je van het havenhoofd afduiken. Ze weten dat het streng verboden is, maar dat maakt het juist aantrekkelijk.Vrijdag ging het mis. Een 17-jarige jongen dook bij het zuidelijk havenhoofd recht naar beneden. Hij had echter niet in de gaten dat er maar een meter water stond omdat het eb was en er een aflandige wind stond. De jongen kwam met zijn hoofd hard op de bodem en brak zijn nek.

Oud-visser Jan Nutbey stond met zijn vrienden te praten bij het zuidelijke havenhoofd toen het ongeluk gebeurde. „Een vrouw kwam ons roepen. Mijn maat en ik zijn onmiddellijk meegegaan en zagen de jongen op zijn buik in het water drijven. We hebben hem naar het strandje getrokken. Hij kon alleen zijn hoofd nog bewegen, de rest van zijn lichaam niet meer.”

Voor Nutbey was het al het vierde slachtoffer dat hij in drie jaar tijd uit het water redde. „Vorig jaar scheurde een jongen zijn enkelbanden toen hij in het water sprong. Een andere keer heb ik iemand uit het water gehaald die zo stoned was als het maar kan.” Volgens Nutbey doet gemeente Den Haag te weinig aan de gevaarlijke situatie.

Woordvoerster Pien van Buul van stadsbeheer weerspreekt deze kritiek. „Overal staan verbods- en waarschuwingsborden. Ook al zouden we hekken plaatsen, die jongens vinden heus wel een manier om er toch van te duiken. Twee jaar geleden hebben we nog radiospotjes uitgezonden, waarin we waarschuwden voor de gevaren van zwemmen in de haven.” Een dag na het ongeluk zag Van Buul dat er alweer jongens aan het zwemmen waren. „Ze zeiden: we weten dat het verboden is, maar we doen het toch. Wat moet je daar dan nog tegen beginnen?”

Ook bij de plaats waar Jesse Pieterse uit Enschede drie jaar geleden aan het duiken was, staan waarschuwingsborden. „Ik wist heus wel dat het gevaarlijk was, maar ik dacht: dat overkomt mij niet.” Op de bewuste dag, 7 augustus 2003, was het erg warm. Jesse en zijn vrienden waren de hele dag in recreatiepark Rutbeek, vlak bij Enschede, aan het zwemmen. De jongens sprongen vanaf een steile kant het water in. Om 17.00 uur ging het mis. Jesse: „Ik dook te recht naar beneden en kwam met mijn hoofd op de bodem.” Zijn vrienden trokken de bewusteloze Jesse aan de kant. „Nog een geluk dat ik niet alleen was, anders was ik vast en zeker verdronken.

Na tien minuten bewusteloos te zijn geweest, kwam Jesse weer bij. „Ik voelde onmiddellijk dat er iets goed mis was. De ambulancebroeder vroegen me een vuist te maken, maar dat kon ik niet meer.” Hij heeft een zogenaamde hoge dwarslaesie. „Mijn vijfde nekwervel was gebroken.” In het ziekenhuis lag Jesse twee dagen op de intensive care. Daarna schroefden artsen een ring om zijn hoofd. Daaraan kwamen gewichten aan te hangen om zo de breuk in zijn nekwervels recht te trekken. Na het ziekenhuis volgden 25 maanden in een revalidatiecentrum in Enschede.

Bijna drie jaar na het ongeluk woont Jesse samen met zijn jongere broer in een Fokuswoning in Enschede. „Ik woon hier zelfstandig, maar als ik hulp nodig heb, hoef ik maar aan de bel te trekken. Dan komt onmiddellijk de verpleging die onder in de flat bivakkeert.” Jesse zit in een elektrische rolstoel. Zijn vingers kan hij niet gebruiken, zijn armspieren wel. Met onder andere een robotarm aan zijn rolstoel en spraaktechniek op zijn laptop kan hij nog redelijk wat dingen zelf. „Ik kan gelukkig nog een hoop leuke dingen doen en ik zit lekker in mijn vel.”

De 25-jarige Enschedeër wil iedereen waarschuwen voor het duiken in open water. „Wees je bewust van de risico’s. Het is echt gevaarlijk. Ga er nooit zomaar van uit dat het ergens diep genoeg is om te duiken. Denk niet: dat overkomt mij niet. Waarom zou het jou niet overkomen en een ander wel?”